2 او اُژدها، اَ مار قدیمیَ، گه هَراَ ابلیس یا شِطونَ، گِرتی ئو اَرِه هزار سال بَسدا.
ئو هر کی وَه خاطر نُم مِه مال یاگَه بِرا یاگَه خُیَه یاگَه باوَه یاگَه دا یا اولاد یاگَه مِلکِمِحل ووژ وِل کِردوئیتی، صد بِرُوَرَ ماریَ دس ئو ژییاین ابدیَ میَریَ میرات.
اونَل قارونو: «اِ ایمَت چا، اِاِ کُر خدا؟ یانی هاتینَس اَرِه ایرَه تاگَه وِر اژ زمونی گه مَیِّن بیَ عذاومو دِین؟»
بِری اژ مردِم هَر گانَ تُئمَل اِ لو رئی، اَر اورَه گه کلوم کشتَ ماو؛ هَریَگه کلومَ مَشتوئِن، شِطو هِرازِه مای ئو کلومی گه اِنومو کِشت بیَ، مُئزی.
وَه دَنگ کَلِنگ قارونی: «عیسی، کُر خداءِ متعال، اِ مِنِت چا؟ قسمتَ میَمَ خدا گه عذاوِم نِین!»
اِسگَه وخد داوری اَر ایی دنیاسَ؛ اِسگَه رِئیس ایی دنیا ماوژِنَ دِریر.
ئو اِبارَه داوری کِردِنیش، اَرِیَگه رِئیس ایی دنیا مَکوم بیَ.
خداءِ صُئلوسِلامتی هَرِ ایی زویَ شِطون اِژیر پال هُمَه مَتِلِنیا. فیض خداونمو عیسی مسیحَ گَردتو بو.
اِسَه اَرِیَگه آیلَل اِ جسم ئو خوین هُمبیَرِن، اوئیش ووژ اِنوم هَر ایی چیئِلَ هُمبیَرا بی تا وَهسونگَ مرگ، صائای قدِرت مرگ، یانی ابلیس نابود کِ،
هوشیار بوئن ئو حُواستو بو، دشمن هُمَه ابلیس اِجور شیری گه مَنِرکِنی دیری گِرد سِرَ مِ ئو مِنِی کسی مِهِه تا قویت اِرادِیتی.
اَرِیَگه اَرّ خدا ریَم نَهَردی اَر فریشدَهلی گه گنائو کِرد، بلکِم اونَل آوشدیِ تیَه سیاچال جیَنِم ئو سپارتِنیَ زنجیرَل تیَریکی شوءَزنگی تا اَرِه داوری بِمینِن اَر اورَه؛
ئو فریشدَهلیشی گه نوسیان اَرسر مقوم قدِرتواختیار ووژو، بلکِم جالیز دُریس ووژو هُیشتونِ جا چِن، اِ زنجیرَل ابدی هُیشتیَسیِ تیَریکی شوءَزنگی تا موقَع داوری اِ اَ روژ کَلِنگَ.
ئو هَریَگه اُژدها دیتی آوشدونَس اَر زَمی، کَت اَر دُم اَ ژِنَ گه کُری زائیتی.
مارِهَه اژ دَم ووژ آوی چُی روو، اِ دُم اَ ژِنا آوشدیِ رئی، تا لافاو وَهگَرد ووژ بیَرتی.
اَسَه اُژدها خِض گِرت اَر ژِنَهَه ئو چی تا وَهگَرد باقی نسِل او جنگ بِهِه؛ یانی وَهگَرد اونَلی گه حکمَل خدا مارِنَ جا ئو سفدِسخد مَچسبِن اَر شاتی عیسیآ.
اَسَه نشونهیتِر اِنوم آسمو دیارا داتی: اُژدها سوئر ئو کَلِنگی گه هفت سر ئو دیَه شاخ داشدی، ئو هفت تاج اَرنوم سِرَل بیتی.
دُمی یِهسِئِم اژ آسارَهل آسمو جارو کِردی ئو رِشونی اَر زمیناِرا. اُژدها هوسیا اَر ویراَرویر اَ ژِنَ گه داشدی مَزایا، تاگَه هَریَگه آویلِهِه زائیتی، قویت اِرادِیتی.
ئو اُژدها کَلِنگو آوشدَ هُار، هَراَ مار قدیمیَ گه ابلیس ئو شِطو نُمَسی، اَوَه گه کُل دنیا اژ رئی اِرَماری. اوُ آوشد اَر زَمی، ئو فریشدِهلِهِیشی وَهگَرد اوُ آوشد اَر زَمی.
اَ جونور وَشیمَ گه دی هَر چُی پلنگی بی، پال چُی پال خرس بیتی ئو دَمی چُی دَم شیر، ئو اُژدها قویَت ئو تخت ووژ ئو قدِرتواختیار کَلِنگی دائون.
مردِم اُژدهائو عَبادتَ مَهَرد اَرِیَگه قدِرتواختیار ووژ دائیتیَ اَ جونور وَشیَ، ئو اَ جونور وَشیونَ عَبادتَ مَهَرد ئو موئِتو: «کیَ گه چُی ایی جونور وَشیَ بوءَ؟ کیَ گه بتونی جنگَ گَرد کِیتی؟»
ئو ابلیس، گه فَنو دائیتی، آوشدون اِنوم دریاچَه آگِر ئو گوگرد، جای گه اَ جونور وَشیَ ئو نبوّتکَر دِروزِنِ بین. ئو اونَل شو ئو روژ تا ابد عذاوَ مَکیشِن.
اَسَه گه اَ هزار سالَ تموم بو، شِطون اژ زندو آزادَ ماو،
پاتِشا اونَل فریشدَه چا هاویَه بی گه وَه زوئو عبرانی ’اَبَدون‘ یانی نابودکَر نُمَسی، ئو وَه زوئو یونانی ’آپولیون‘.