11 اَسَه تخت کَلِنگ ئو اِسبیمی دی، ئو کسی گه نیشتوئیتی اَرسرا. آسمون ئو زمین اژ اوءَ مِحوایان ئو جای اَرِنو نوئیَ دی.
مِنتائای موشِمئونتو گه اِ روژ داوری، تیَمِل مِجازات اَرِه صور ئو صِیدون آسُتِرَ ماو، تاگَه اَرِه هُمَه.
آسمون ئو زمین اژ بِنَ مَچِن، مِنتائای قصَهل مِه هرگِس اژ بِن نِمَچو.
«وخدی گه کُر اِنسون اِنوم جِلال ووژ وَهگَرد کُل فریشدَهل بای، اَ موقَع مَنیشی اَرسر تخت پِرجِلال ووژ.
مِنتائای تو وَه خاطر یَگه اِژیر نِمَچین ئو یَگه دلِت نِمِیتی توئَه بِهِین، خَضو اَرِه ووژِت، اَرِه روژ خَضو اَمارَ مِهِین، اَ روژَ گه داوری عادلونَه خدا اِنوم آشگارا ماوتی.
مِنتائای وَهسونگَ هَراَ کلومَ، آسمونَل ئو زمینی گه اِسگَه هَسی اَرِه آگِر نیریانَسِ لا ئو تا روژ داوری ئو نابودی بیدینَل حفظَ موئن.
مِنتائای اُژدها شِکِس هُاردی ئو دیَر اِنوم آسمو جائونی اَرِه نوئی.
ئو کُل جزیرَهل حِیواین ئو دیَر هُیچ کویای نوئی.
اَسَه دیم گه آسمو واز بی ئو اِسگَه اسب اِسبیای هار وَرِم، ئو اَوَه گه نیشتیَسی اَررُی نُم اَمونتدار ئو حخِّ. او وَه عدل داوریَ مِهِه ئو جنگَ مِهِه.
او اُژدها، اَ مار قدیمیَ، گه هَراَ ابلیس یا شِطونَ، گِرتی ئو اَرِه هزار سال بَسدا.
اَسَه آسمو نوو ئو زَمی نوومی دی، اَرِیَگه آسمو اول ئو زَمی اول نابود بوئین ئو دیَر دریای نوئی.
اَسَه اَوَه گه نیشتوئی اَرسر تخت وِتی: «اِسگَه کُل چی نووآ مَهَم.» ئو وِتی: «یوئنَ بِنُیسِن اَرِیَگه ایی قصهلَ ماو اِتِمادَ بینو کِین ئو راسِن.»
هِرازِه روحِ خدا مِه گِرتیاِرا، دیم، تختی اِ آسمو بی ئو یَکی نیشتوئی اَرسر اَ تختَ.
ئو آسمو اِجور طوماری گه لویل بیری اِنوم ووژاِرا، خِیو بی، ئو هر کوی ئو جزیرهی اژ جا ووژ جاواز بی.