27 «او وَه موزبِرَه آهِنین حکِمرونیَ مِهِه اَرینو؛ ئو اِجور کویزَهل گِلین حُیردونا مِهِه.» هَرهُنَ گه مِه ووژِم اژ باوَهم قدِرتواختیارِم گِرتیَ.
باوَهم کُل چی سپارتیَسیَ مِه. کس کُر نِمَشتاسی بِخِر اژ باوَه ئو کس باوَه نِمَشتاسی بِخِر اژ کُر ئو اونَلی گه کُر بِیتی باوَه اَرینو آشگارا بِهِه.
اِسَه هَراَ جورَ گه باوَهم پاتِشائی عطا کِردیَ مِه، مِنیش عطاءَ مَهَمَ هُمَه،
اِ باوَه، مِم اونَلی گه داتَسَ بینِم وَهگَرد مِه بوئن، هَراَ جاءَ گه مِه هم، تاگَه جِلالِم بوئینِن، جِلالی گه تو داتَسَ بینِم؛ اَرِیَگه وِر اژ یَگه بِنیا دنیا باوِنی مِنِت دوس داشدیَ.
اَ ژِنَ کُری زائیتی، کُری گه میا وَه موزبِرَه آهِنین اَر کُل ملتَل حکِمرونی بِهِه. مِنتائای آویلِهِه راقیااِر اَرِه تک خدا ئو تخت او.
ئو شِمشیر تیژی اژ دَمَ ماتیَ دِریر، تاگَه وَه اَوَه بی اَر ملتَل. «وَه موزبِرَه آهِنین اَر اونَل حکِمرونیَ مِهِه.» انگویر خِض ئو خَضو خداءِ قادر مطلق اِنوم حوض شِراو اِ ژیر پا مَتِلیقِنی.