11 «اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، اژ مرگ دوئِم ضِرَدئون نِمَرَستی.
هر کی گوش اَرِه شِنَفتِن دیری، بشتوئی.
هر کی گوش اَرِه شِنَفتِن دیری، بشتوئی.»
اَسَه عیسی وِتی: «هر کی گوش اَرِه شِنَفتِن دیری، گوش بِگِری.»
[هر کی گوش اَرِه شِنَفتِن دیری، گوش بِگِری!]»
مِنتائای قِری اژ تُئمَل کَتِن اِنوم زَمی خو ئو سُزو کِرد ئو صد بِرُوَر ثمرو آوِرد.» وخدی یَه وِتی، وَه دَنگ کَلِنگا اِلوم کِردی: «هر کی گوش اَرِه شنَفتِن دیری، بشتوئی!»
اَوَه گه گوش دیری بشتوئی:
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، قِری اژ اَ ’مَنّا‘ قائمکَریا میَمیئون ئو بَرد اِسبیای میَمیئون گه نُم تازهی نُیسیاسی اَررُی، نُمی گه هُیچکس نِمَذانتی مَر کسی گه مَسینِتی.
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. وَه هر کی گه فائق بای، یَه موئَشخِمیئون گه اژ دار ژییاین گه ها نوم بهشت خدااِر بیری.
اَسَه مرگ ئو دنیا مِردیَلو آوشد اِنوم دریاچَه آگِر. ایی دریاچَه آگِرَ، مرگ دوئِمَ.
بِمارِک ئو مقدّسَ کسی گه اژ اول زِنیابیئِن اژ مِردیَل بیَری دیری. مرگ دوئِم هُیچ قدِرتی اَر اونَل نِری بلکِم کاهنَل خدا ئو مسیحِن ئو وَهگَرد او هزار سال سِلطنتَ مَهَن.
هر کی فائق بای، یوئنَ کُلَ میَریَ میرات، ئو مِنَ موئمَ خدا او ئو اوءَ ماوَ کُر مِه.
مِنتائای بیجورَتَل ئو بیایمونَل ئو تویکتیَلَل ئو آمکُشَل ئو زِنهاکارَل ئو جادوگرَل ئو بِتپِرَسَل ئو کُل دِروزِنَل، دریاچَه گُرگِرتی وَه آگِر ئو گوگرد، ماوَ نَصُیو. یَه مرگ دوئِمَ.»
هر کی فائق بای، مَهَمیَ سُتینی اِ معبد خدام. دیَر اژ اورَه هرگِس نِمِهِئَه دِریر، ئو مِه نُم خدا ووژمَ مَنُیسِنِم اَررُی او، ئو نُم شیَر خدا ووژِم، یانی اورشلیم نوو گه اژ جونِم خدا اژ آسمونَ مای، ئو نُم نوو ووژیشمَ مَنُیسِنِم.
اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل.
هر کی فائق بای، جِنِک هُنَ اِسبیای مِهِئِه وَر ئو هرگِس نُم اژ دفتر ژییاین پاکا نِمَهَمی. بلکِم اَرتَک باوَهم ئو فریشدَهلی نُمَ مارِمیَ زوئو.