3 اَرِیَگه کُل ملتَل اژ شِراو زِنهاکاری او، گه خَضو خداءَ ماری، خُرّو دا. ئو پاتِشائَل زَمی کُل زِنهائونَ گَرد کِرد، تاجرَل زَمی اژ تجمِلات فِرَه زِنِهی او دولَمَنا بین.»
اَنی چینو چَه بوئینینو؟ پیای گه کِراس نرم هایتیِ وَر؟ اونَلی گه جِنِکَل گِروخیمتَ مَهَنِ وَر ئو اِ تجمِلات زِنِهیَ مَهَن، هانِ قصرَل پاتِشائَلاِر.
مِنتائای نُم بیوَهژِنَل جِهالتِر نَنُیسِن، اَرِیَگه وخدی شَوَتو اژ مسیح دویرونا کِ، مِنِی شویَ مَهَن.
ئو فریشدِهیتِر، یانی دوئِمینِهَه، هاتَ تُرّ اوآ ئو وِتی: «رِمیا! بابِل کَلِنگ رِمیا! اَوَه گه شِراو زِنهاکاری ووژ گه خَضو خداءَ ماری، خُرونیَ کُل ملتَل.»
گه پاتِشائَل زَمی وَهگَرد او زِنهائو کِرد ئو اونَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی اژ شِراو زِنها او مَس بینَ.»
ئو خاکو رِشون اَرسر ووژوناِرا ئو مَگیریان ئو مُووَئونَ ماوِرد ئو مَقارونو: «هِرّو، هِرّو! اَرِه شیَر کَلِنگ، شیَری گه کسَلی گه اِنوم دریا کَشتیو داشد کُل اژ ثرود او دولَمَنا بینَ، اِسگَه وَه ساتی رِمیاءَ هُار!
دیَر نُیر هُیچ چراخی اِنوم تو نِمَدَرشخی؛ دیَر دَنگ هُیچ بُئی ئو هُیچ ذُمای اِنوم تو، نِماءَ گوش. تاجرَل تو کَلِنگَل زَمی بین ئو وَه جادو تو کُل ملتَل اژ رئی اِرهاتِن.
هَر اَخَ عذاو بیَنیَ بی ئو چَمَر باوژِنیِ وَر گه او ووژ جِلال داسی ئو اِ تجمِلات، زِنِهی کِردیِ. اَرِیَگه اِ دل ووژا موشی، ”مِن اِجور ملکهی مَنیشِم. بیوَه نیِم ئو هرگِس چَمَرمِ وَر نِمَکُوءِ.“
ئو پاتِشائَل زَمی گه زِنهائونَ گَرد کِرد ئو وَهگَرد او اِ تجمِلات زِنِهیو کِرد، وخدی دوی سُتِنی بوئینِن، مَگیرِنی اَرِه ئو مَنیشِن اَرِه لورَلورَ مَهَنی.