5 ئو اَررُی توئلی ایی نُم بِلُجوئیَ نُیسیائی: «بابِل کَلِنگ، دا ژِنَل خِراو ئو کفارتدارَل زَمی.»
عاقویَت هُنَ کسَلی نابودیَ، خدا اونَل لَمونَ، افتخارو اَر نَنگونَ، ئو فگِرَلو گیر چیئَل زمینیَ.
اَرِیَگه راز بیدینی هَراِسگِهیشَ دیری کارَ مِهِه، فَخَد تا وخدی گه اَوَه گه اِسگَه نواءَ مَگِرتی، بِ اِلا.
راز اَ هفت آسارَه گه اِ دس راس مِنِت دی ئو راز اَ هفت چراخدو طِلا یَسَ: اَ هفت آسارَه، فریشدَهل هفت کلیسان، ئو اَ هفت چراخدونَ، هَراَ هفت کلیسانَ.
ئو لَشَلون اِنوم مِدون اَ شیَر کَلِنگَ گه وَه لاپیچِکَ موشِنیئون سُدوم ئو مصر مَمینی اَررُی زَمی؛ هَراَ جاءَ گه خداون اونیش، کیشیا اَر صلیب.
ئو فریشدِهیتِر، یانی دوئِمینِهَه، هاتَ تُرّ اوآ ئو وِتی: «رِمیا! بابِل کَلِنگ رِمیا! اَوَه گه شِراو زِنهاکاری ووژ گه خَضو خداءَ ماری، خُرونیَ کُل ملتَل.»
شیَر کَلِنگ بیَ سه کُت ئو شیَرَل ملتَل اژ یَک چویچیانا. ئو خدا بابِل کَلِنگ آوِردیِ ویر ئو جُم شِراو پِر اژ خَضو ووژ خُرّونیئون.
اَسَه یَکی اژ اَ هفت فریشدِهلَ گه اَ هفت جُمونَ داشد هاتِ وَر ئو وِتیئونِم: «بوری تا داوری اَر اَ ژَن خِراو کَلِنگَ نشونِت دَم گه نیشتیَس اَررُی آوَل فِرَه،
گه پاتِشائَل زَمی وَهگَرد او زِنهائو کِرد ئو اونَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی اژ شِراو زِنها او مَس بینَ.»
فریشدَه وِتیئونِم: «چات اژ ووژتا چینَ؟ مِه راز اَ ژِنَ ئو اَ جونور وَشیَ گه هفت سر ئو دیَه شاخ دیری ئو اَ ژِنَ سُوارَسی، موشِمئونِت.
وَه دَنگ پِرقدِرتی قارونی: «رِمیا! بابِل کَلِنگ رِمیا! بابِل اِسگَه بیَسَ جالیز مِلاکَتَل ئو جامال هر روحِ ناپاک، ئو لونَه هر مَل ناپاک ئو، جامال هر جونور وَشی ناپاک ئو تویکتیَلی.
اَسَه فریشدَه زورداری، بَردی اِجور بَرد اَسیو قوئینی هیزداتی ئو آوشد اِنوم دریا ئو وِتی: «وَه ایی جورَ بابِل، اَ شیَر کَلِنگَ وَه زَوَردا، ماوژِنیِ هُاراِرا، تا دیَر هُیچ نشونی اَژی ناوتیَ دی.
اَرِیَگه داوریَلی حخَ ئو راسَ. اَرِیَگه اَر اَ ژَن خِراو کَلِنگَ داوری کِردیِ گه زمین وَه بیعصمتیَل ووژ فاسد کِردی، ئو خدا تقاص خوین خادمَل ووژ، اژ او سَنیِ.»
ئو وِتی: «وِر اژ یَگه میر بِیم اَر توئل خادمَل خدامو، ضِرَد نیَن اَر زمین ئو دریا ئو دارَل.»