2 گه پاتِشائَل زَمی وَهگَرد او زِنهائو کِرد ئو اونَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی اژ شِراو زِنها او مَس بینَ.»
ئو وِتَ بی: «کُل کس اولبار وَه شِراو خاص مِمونَلیَ ماوژیِ رئی ئو وخدی مِمونَل مَس بین، شِراو اَرزُتِرَ ماری؛ مِنتائای تو شِراو خاصِهَت تا اِسگَه هُیشتیَ!»
ئو فریشدِهیتِر، یانی دوئِمینِهَه، هاتَ تُرّ اوآ ئو وِتی: «رِمیا! بابِل کَلِنگ رِمیا! اَوَه گه شِراو زِنهاکاری ووژ گه خَضو خداءَ ماری، خُرونیَ کُل ملتَل.»
اونَل فگِرو یَکی کَ ئو قویَت ئو قدِرت ووژونَ میَن اَ جونور وَشیَ.
اَرِیَگه خدا ناسی اِنوم دِلو گه خواس او بارنَ جا ئو هُمرِأ بوئنی تا قویَت سِلطنت ووژو بیَنَ دس اَ جونور وَشیا، تاگَه کلوم خدا وَه اَنجوم برَسی.
ئو اَررُی توئلی ایی نُم بِلُجوئیَ نُیسیائی: «بابِل کَلِنگ، دا ژِنَل خِراو ئو کفارتدارَل زَمی.»
اَ جونور وَشیتَ گه دی، زمونی بیتی، اِسگَه نیَسی، ئو وَه ایی زویَ اژ چا هاویَه ماءَ دِریر ئو نابودَ ماو. اونَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی ئو اژ بِنیا دنیا نُمون اِنوم دفتر ژییاین نَنُیسیاءَ، وخدی اَ جونور وَشیَ بوئینِن اژ ووژونا مَچِن، اَرِیَگه زمونی بیتی، اِسگَه نیَسی، ئو مای.
دیَر نُیر هُیچ چراخی اِنوم تو نِمَدَرشخی؛ دیَر دَنگ هُیچ بُئی ئو هُیچ ذُمای اِنوم تو، نِماءَ گوش. تاجرَل تو کَلِنگَل زَمی بین ئو وَه جادو تو کُل ملتَل اژ رئی اِرهاتِن.
اَرِیَگه کُل ملتَل اژ شِراو زِنهاکاری او، گه خَضو خداءَ ماری، خُرّو دا. ئو پاتِشائَل زَمی کُل زِنهائونَ گَرد کِرد، تاجرَل زَمی اژ تجمِلات فِرَه زِنِهی او دولَمَنا بین.»
ئو پاتِشائَل زَمی گه زِنهائونَ گَرد کِرد ئو وَهگَرد او اِ تجمِلات زِنِهیو کِرد، وخدی دوی سُتِنی بوئینِن، مَگیرِنی اَرِه ئو مَنیشِن اَرِه لورَلورَ مَهَنی.
اِسگَه، مِنَ ماوژِمیِ توجا مریضی، ئو کسَلی گه وَهگَرد زِنهاءَ مَهَنی ماوژِمَ عذاو کَلِنگی، مَر یَگه اژ کارَل او توئَه بِهَن.
اِسگَه گه کلوم مِنِت اِبارَه پایاری حفظ کِردیَ، مِنیش اَ سات اِنتحونَ اَژینتَ ماوژِمِ لا گه وَه ایی زویَ ما اَر سر کُل دنیا تاگَه مردِم رُی زَمی اِنتحو کِ.
اونَل هَمیش اژ آم کُشتِن ئو جادوگری ئو بیعصمتی ئو دُزیَل ووژو توئهئو نَهَرد.