16 ئو اَ دیَه شاخ ئو اَ جونور وَشیتَ گه دی، اژ اَ ژَن خِراوَ بیزارَ موئن. اونَل تَنیا مِیلِنی ئو لُتِاِفلیس وِلَ مَهَنی ئو گوشدَ میرِنی ئو اِنوم آگِرَ مَسُزِنِنی.
اَسَه نشونهیتِر اِنوم آسمو دیارا داتی: اُژدها سوئر ئو کَلِنگی گه هفت سر ئو دیَه شاخ داشدی، ئو هفت تاج اَرنوم سِرَل بیتی.
فریشدَه شَشِمینِهَه جُم ووژ رِشونی اَررُی روو کَلِنگ فُرات، ئو آو حُشگا بیتی، تاگَه رئی اَرِه پاتِشائَل شرق آمادَه بو.
گه سِلطنت پنج اَژینو وَهگَرد ووژو نابود بیَ، یَکی هَسی ئو اَ یَکَ هَنی نِهاتیَ؛ ئو وخدی بای، باس بِمینی مِنتائای اَرِه مِدت کمی.
ئو خاکو رِشون اَرسر ووژوناِرا ئو مَگیریان ئو مُووَئونَ ماوِرد ئو مَقارونو: «هِرّو، هِرّو! اَرِه شیَر کَلِنگ، شیَری گه کسَلی گه اِنوم دریا کَشتیو داشد کُل اژ ثرود او دولَمَنا بینَ، اِسگَه وَه ساتی رِمیاءَ هُار!
اَژونَسَ بِلائَلی، یِه روژَ مانیَ سراِرا، بِلا مرگ ئو چَمَر ئو قیَطی. ئو اِنوم آگِرَ مَسُزی. اَرِیَگه خداون، خدای گه داوریَ مِهِیتی اَری، قادرَ.»
تا گوشد لار پاتِشائَل ئو فرموندَهل ئو زوردارَل بیرینو، ئو گوشد اَسبَل ئو سُوارَلو، ئو گوشد هر اِنسونی، خُلُم ئو آزاد، ئو کَلِنگ ئو گُجَر.»