13 اونَل فگِرو یَکی کَ ئو قویَت ئو قدِرت ووژونَ میَن اَ جونور وَشیَ.
تا اَ چیئَه گه دس تون ئو نشقَه تو اژ وِرِکار مقدّر کِردوئیتی، اَنجوم دَن.
فَخَد بِیلِن اِ زِنِهیتو رفدارتو لائق انجیل مسیح بو، تاگَه چه مِه بام ئو هُمَه بوئینِم چه نوئم، اِبارَه هُمَه بشتوئِم گه سفدِسخد اِ یِه روح هوسیاینونَ، وَه یِه فگِر، شونَ شو یَکتِری اَرِه ایمو انجیل تقِلاءَ مِهِینو.
وَه هُمرِأ بیئِن، یِه جور مِحبت اَر یَک داشدِن ئو یِهدل ئو هُمرِأ بیئِن خَوشی مِه کاملا کَن.
اونَل وَهگَرد وَرکَ موئنَ جنگ، ئو وَرک فائقَ ما اَرینو، اَرِیَگه او رب الارباب ئو پاتِشاءِ پاتِشائِلَ- ئو اونَلی گه هانِ گَرد، دَنگ بینَ ئو دیاری بینَ ئو وفادارِن.»
اَرِیَگه خدا ناسی اِنوم دِلو گه خواس او بارنَ جا ئو هُمرِأ بوئنی تا قویَت سِلطنت ووژو بیَنَ دس اَ جونور وَشیا، تاگَه کلوم خدا وَه اَنجوم برَسی.