11 ئو دوی عذاو اونَل تا ابدَ مَچوءَ بِلِنگ. کسَلی گه اَ جونور وَشیَ ئو مِجسمِهِه عَبادتَ مَهَن ئو هر کی گه مَچوءِ گِرد نشونَه نُم او، نه اِ شو سِتارونَ مَگِری ئو نه اِ روژ.»
«بورن اِرَه تک مِه، اِاِ کُل زیَمَتکیشَل ئو کسَلی گه بارَل گِرونتو ها کولا، گه مِه آسائشتتونَ میَمئون.
اَسَه موشیَ اونَلی گه هانیِ لا چپا: ”اِاِ لیَنَتبیَل، اژ مِه دویرا بِگِرِن ئو بِچِن اِنوم آگِر ابدیای گه اَرِه شِطون ئو فریشدَهل او آمادَه بیَ،
اِسَه یوئنَ مَچِنَ نوم عذاو ابدیا، مِنتائای آمَل صالحَ مَچِنَ نوم ژییاین ابدیا.»
مِنتائای اِبارَه کُرَ موشی: «اِاِ خدا، تخت سِلطنت تو ابدیَ؛ موزبِرَه پاتِشائی تو موزبِرَه عدالتَ.
اَسَه فریشدَه هفتِمینِهَه پِف کِردی اِنوم شِپورِهِه؛ ئو دَنگَل کَلِنگی اِ آسمو بین گه موئِتو: «پاتِشائی دنیا، بیَسَ هِن خداون ایمَه، ئو مسیحِ او. ئو او تا ابدالآباد سِلطنتَ مِهِه.»
ئو تمومِ قدِرتواختیار جونور وَشی اولینِهَه اِجال اوءَ میَریِ کار ئو زمین ئو کسَلی گه لیزو گِرتیَس اِنوم مجبورَ مِهِه جونور وَشی اولینِهَه گه اَ زیَمیَ گه داشدی مَکُشت خوآ بوئی، عَبادت کَن.
ئو صِلائو دائون گه گیو بِئَه مِجسمَه جونور وَشی اولینِهَه، تاگَه اَ مِجسمَه جونور وَشیَ جُجُ بتونی قصَه بِهِه ئو باعث کُشتِن کسَلی بو گه اَ مِجسمَه جونور وَشیَ عَبادت نِمَهَن.
تاگَه هُیچکس نتونی بِخِری یاگَه بفِروشی مَر یَگه اَ نشونَه داشدوئیتی، یانی نُم یا نِمِرَه نُم اَ جونور وَشیَ.
ئو فریشدِهیتِر، یانی سِئِمینِهَه، هاتَ دُم اونِلا ئو وَه دَنگ کَلِنگ وِتی: «اَرّ کسی اَ جونور وَشیَ ئو مِجسمِهِه عَبادت کِ ئو بِچوءِ گِرد نشونَه او اَرنوم توئل یا دس ووژا،
ئو هَریَگه دوی سُتِنو دی، قارونو: «کُمی شیَر اِجور ایی شیَر کَلِنگَ بیَ؟»
ئو پاتِشائَل زَمی گه زِنهائونَ گَرد کِرد ئو وَهگَرد او اِ تجمِلات زِنِهیو کِرد، وخدی دوی سُتِنی بوئینِن، مَگیرِنی اَرِه ئو مَنیشِن اَرِه لورَلورَ مَهَنی.
ئو گِلیتِر وِتو: «هَلِلویاه! تا ابدالآباد دوی اَژی هیزَمَگِرِتی.»
ئو ابلیس، گه فَنو دائیتی، آوشدون اِنوم دریاچَه آگِر ئو گوگرد، جای گه اَ جونور وَشیَ ئو نبوّتکَر دِروزِنِ بین. ئو اونَل شو ئو روژ تا ابد عذاوَ مَکیشِن.
ئو دیَر نِماوَ شو ئو اونَل هَوَجَهئو نِمَکُوءَ نُیر چراخ یا هویَر، اَرِیَگه خداون خدا ماوَ نُیر اونَل، ئو اُوُ تا ابدالآباد سِلطنتَ مَهَن.
موئِتو: «آمین! بِرَکت ئو جِلال ئو حکمت ئو شگِر ئو عزّت ئو قدِرت ئو قویَت اَر خداءِ ایمَه بو تا ابدالآباد. آمین!»