1 اَسَه سِیلِم کِرد ئو وَرکِم دی هوسیاس اَرسر کوی صَهیون ئو صد ئو چِل ئو چوار هزار نفرَ گَرد بینی گه نُم او ئو نُم باوِه نُیسیائی اِنوم توئلو.
«موشِمئونتو، هر کی اَرتَک مردِم اعتراف بِهِه گه ها گَرد مِه، کُر اِنسونیش اَرتَک فریشدَهل خدا اعترافَ مِهِه گه او هایتیَ گَرد.
هَرهُنَ گه اِنوم کِتاو اِشعیا پِخَمَر نُیسیاءَ: «اِسگَه کُچِکی مَنِم اِنوم صَهیون، گه باعث کَتِن بو، ئو کمری گه باعث اِراکَتِنَ؛ ئو هر کی ایمو باری اَر او، خجالتا نِماو.»
اَسَه سِیلِم کِرد، اُر اِسبیمی دی ئو اَررُی اَ اُرَ، یَکی نیشتوئی هرگا کُر اِنسو، تاجی اژ طِلا اَرسر ئو داس تیژی اِ دَسا بیتی.
ئو اَرتَک تخت ئو اَ چوار موجود زِنیَ ئو ریشاَسبیَل، سروء تازهئونی مَحیوَن. ئو کس نتونستی اَ سروءَ آبِگِری، مَر اَ صد ئو چِل ئو چوار هزار نفرَ گه اژ نوم مردِم زَمی اِدوارَه خِریائین.
دُما اَوَه دیم گه مَکو مقدّس داوار شهادت، اِنوم آسمو واز بی.
اونَل نومرُیَ موئینِنی ئو نُم هایتی اَرنوم توئلو.
هر کی فائق بای، مَهَمیَ سُتینی اِ معبد خدام. دیَر اژ اورَه هرگِس نِمِهِئَه دِریر، ئو مِه نُم خدا ووژمَ مَنُیسِنِم اَررُی او، ئو نُم شیَر خدا ووژِم، یانی اورشلیم نوو گه اژ جونِم خدا اژ آسمونَ مای، ئو نُم نوو ووژیشمَ مَنُیسِنِم.
دُما اَوَه سِیلِم کِرد، ئو دیم دری اِ آسمو وازَ، ئو هَراَ دَنگ اولینِهَه گه شِنتفتوئیم اِجور دَنگ شِپور قصَهمَ گَردَ مِهِه، وِتی: «بورِ رُ اَرِه ایرَه، ئو مِه هر چی گه باس اَژیرِ دُما اتفاق بِکُوءِ، نشونتَ میَم.»
ئو مِه سِیلِم کِرد، اَسَه اسب رنگپریای بی، ئو سُوارِهِه نُم مرگ بیتی، ئو دنیا مِردیَل اژ دُم اوآ ماهات. ئو قدِرت اَر یِهچوارِم اژ زمینو دائونو تاگَه بِکُشِن، وَه شِمشیر ئو قیَطی ئو مِرَض ئو حِوونَل وَشی رُی زَمی.