9 اَوَه گه گوش دیری بشتوئی:
هر کی گوش اَرِه شِنَفتِن دیری، بشتوئی.
هر کی گوش اَرِه شِنَفتِن دیری، گوش بِگِری.»
مِنتائای قِری اژ تُئمَل کَتِن اِنوم زَمی خو ئو سُزو کِرد ئو صد بِرُوَر ثمرو آوِرد.» وخدی یَه وِتی، وَه دَنگ کَلِنگا اِلوم کِردی: «هر کی گوش اَرِه شنَفتِن دیری، بشتوئی!»
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، اژ مرگ دوئِم ضِرَدئون نِمَرَستی.
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، قِری اژ اَ ’مَنّا‘ قائم‌کَریا میَمی‌ئون ئو بَرد اِسبی‌ای میَمی‌ئون گه نُم تازه‌ی نُیسیاسی اَررُی، نُمی گه هُیچ‌کس نِمَذانتی مَر کسی گه مَسینِتی.
اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل.
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. وَه هر کی گه فائق بای، یَه موئَشخِمی‌ئون گه اژ دار ژییاین گه ها نوم بهشت خدااِر بیری.
