11 اَسَه دیم جونور وَشیایتِر اژ زمینَ ماءَ دِریر. دو شاخ چُی شاخ وَرک داشدی ئو چُی اُژدها قصَه مَهَردی.
«اژ پِخَمَرَل دِروزِنِ دویرا بِگِرِن. اونَل وَه جِنِک میا مان اَرِه تک هُمَه، مِنتائای اِ باطنا گُرگَل دِرَّندَهن.
اَرِیَگه هُنَ کسَلی خِلمت اژ خداون ایمَه مسیح نِمَهَن، بلکِم هانَ دُم لَم ووژونا ئو وَه قصَهل نرم ئو چاپلوسی، دل آمَل سادَه فنَ میَن.
او اَرضد هرچی گه خدا هِناءَ ماو ئو مَپِرَسِنی هیزَمَگِری ئو ووژَ مَنی اَر بِلِنگتِر اژ اونَل، تا جای گه مَنیشی اِنوم معبد خدا ئو اِلومَ مِهِه گه ووژ خداءَ.
هَریَگه اونَ شاتی ووژو تمومو کِرد، اَ جونور وَشیَ گه اژ چا هاویَه ماءَ دِریر، وَهگَردونَ مِهِئَه جنگ ئو فائقَ ما اَرینو، ئو مَکُشیو.
اَسَه اُژدها خِض گِرت اَر ژِنَهَه ئو چی تا وَهگَرد باقی نسِل او جنگ بِهِه؛ یانی وَهگَرد اونَلی گه حکمَل خدا مارِنَ جا ئو سفدِسخد مَچسبِن اَر شاتی عیسیآ.
اَسَه دیم یِه جونور وَشی اژ دریا ماءَ دِریر. دیَه شاخ داشدی ئو هفت سر، وَهگَرد دیَه تاج اَر شاخَلی؛ ئو اَرنوم هر سر اَژینی نُم کِفِرداری نُیسیائی.
تاگَه هُیچکس نتونی بِخِری یاگَه بفِروشی مَر یَگه اَ نشونَه داشدوئیتی، یانی نُم یا نِمِرَه نُم اَ جونور وَشیَ.
مردِم اُژدهائو عَبادتَ مَهَرد اَرِیَگه قدِرتواختیار ووژ دائیتیَ اَ جونور وَشیَ، ئو اَ جونور وَشیونَ عَبادتَ مَهَرد ئو موئِتو: «کیَ گه چُی ایی جونور وَشیَ بوءَ؟ کیَ گه بتونی جنگَ گَرد کِیتی؟»
اَسَه دیم سه روحِ گَن اِجور قورباک اژ دَم اُژدها ئو اژ دَم اَ جونور وَشیَ ئو اژ دَم نبوّتکَر دِروزِنِ هاتِنَ دِریر.
ئو دیم گه اَ ژِنَ اژ خوین ایمودارَل مسیح ئو خوین شهیدَل عیسی مَس بی. هَریَگه اوئِم دی اژ ووژما چِم.
اَ جونور وَشیتَ گه دی، زمونی بیتی، اِسگَه نیَسی، ئو وَه ایی زویَ اژ چا هاویَه ماءَ دِریر ئو نابودَ ماو. اونَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی ئو اژ بِنیا دنیا نُمون اِنوم دفتر ژییاین نَنُیسیاءَ، وخدی اَ جونور وَشیَ بوئینِن اژ ووژونا مَچِن، اَرِیَگه زمونی بیتی، اِسگَه نیَسی، ئو مای.