8 ئو لَشَلون اِنوم مِدون اَ شیَر کَلِنگَ گه وَه لاپیچِکَ موشِنیئون سُدوم ئو مصر مَمینی اَررُی زَمی؛ هَراَ جاءَ گه خداون اونیش، کیشیا اَر صلیب.
حخیختاً، موشِمئونتو، اِ روژ داوری، تیَمِل مِجازات اَرِه شیَرَل سُدوم ئو غُمُورَّه آسُتِرَ ماو تاگَه اَرِه اَ شیَرَ.
ئو کَت اَر دل زَمی، ئو دَنگی شنَفتی گه موئِتئون: «شائول، شائول، اَرِهچَه عذاومَ مِین؟»
اِسَه، عیسیش اژ دروازَه شیَر اِ در عذاو کیشیتی تا وَه خوین ووژ، قوم مقدّسا کِ.
اَرّ اژ ایمو بِکُوئِن، دیَر نِماو هَنی باریو ویرِ توئَه، اَرِیَگه، اِدوارَه کُر خدا وَه ضِرَد ووژو مَکیشِن اَر صلیب ئو اَر وَر چیَم کُل آمَل بیعزّتَ مَهَنی.
ئو اَرّ شیَرَل سُدوم ئو عَمورَه کِردیَ بیل ئو مَکومو کِردیَ نابودی تاگَه عبرتی بوئن اَرِه عاقویَت بیدینی،
ئو هَمیش، شیَرَل سُدوم ئو عَمورَه ئو شیَرَل اَ هِناسَ، گه اِجور اونَل بیعصمتیو کِرد ئو چِنَ دُم شَوَتَلی گه اَرِه لار طبیعی نیِن، ئو وَه کَتِن اِنوم مِجازات آگِر ابدی بینَ عبرتی اَرِه ایمَه.
ئو هَراَ ساتَ، بیَ زمیلرزَه کَلِنگی ئو یِهدیَهِم اژ شیَر رِمیا ئو هفت هزار نفر اِنوم اَ زمیلرزَه کُشِریان ئو باقی اونَل زِلَتِراقا بین ئو خداءِ آسمونو جِلال دا.
تا سه روژ ئو نیم، مردِم اژ هر قوم ئو طائفَه ئو زوئون ئو ملت گِزَ مَهَن اَر لَشَلو ئو نِمَچِنِ ژیر یَگه صِلا بیَن گه خاکو کَن.
ئو انگویرَل اِنوم اَ حوض شِراوَ اژ شیَر اِ در تِلیاناِرا ئو خوین اژ حوض شِراو جُر گِرت ئو تا لَخوم اَسبَل هاتِ رُ، دِریژی سیصد کیلومتر بیتی.
ئو فریشدِهیتِر، یانی دوئِمینِهَه، هاتَ تُرّ اوآ ئو وِتی: «رِمیا! بابِل کَلِنگ رِمیا! اَوَه گه شِراو زِنهاکاری ووژ گه خَضو خداءَ ماری، خُرونیَ کُل ملتَل.»
شیَر کَلِنگ بیَ سه کُت ئو شیَرَل ملتَل اژ یَک چویچیانا. ئو خدا بابِل کَلِنگ آوِردیِ ویر ئو جُم شِراو پِر اژ خَضو ووژ خُرّونیئون.
اَسَه یَکی اژ اَ هفت فریشدِهلَ گه اَ هفت جُمونَ داشد هاتِ وَر ئو وِتیئونِم: «بوری تا داوری اَر اَ ژَن خِراو کَلِنگَ نشونِت دَم گه نیشتیَس اَررُی آوَل فِرَه،
ئو اَ ژَنتَ گه دی هَراَ شیَر کَلِنگَسَ گه اَر پاتِشائَل زَمی سِلطنتَ مِهِه.»
ئو اَررُی توئلی ایی نُم بِلُجوئیَ نُیسیائی: «بابِل کَلِنگ، دا ژِنَل خِراو ئو کفارتدارَل زَمی.»
اژ ترس عذاوی گه اوءَ مَکیشی موسِنِ دویرا ئو موشِن: «هِرّو، هِرّو! اِاِ شیَر کَلِنگ، اِاِ بابِل، اِاِ شیَر زوردار! اَرِیَگه وَه ساتی داوری اَر تو هات!»
ئو هَریَگه دوی سُتِنو دی، قارونو: «کُمی شیَر اِجور ایی شیَر کَلِنگَ بیَ؟»
وَه دَنگ پِرقدِرتی قارونی: «رِمیا! بابِل کَلِنگ رِمیا! بابِل اِسگَه بیَسَ جالیز مِلاکَتَل ئو جامال هر روحِ ناپاک، ئو لونَه هر مَل ناپاک ئو، جامال هر جونور وَشی ناپاک ئو تویکتیَلی.
اَسَه فریشدَه زورداری، بَردی اِجور بَرد اَسیو قوئینی هیزداتی ئو آوشد اِنوم دریا ئو وِتی: «وَه ایی جورَ بابِل، اَ شیَر کَلِنگَ وَه زَوَردا، ماوژِنیِ هُاراِرا، تا دیَر هُیچ نشونی اَژی ناوتیَ دی.
اِنوم او خوین نبوّتکَرَل ئو ایمودارَل مسیح بیَ دی، ئو خوین کسَلی گه اَررُی زَمی کُشیان.»