4 ئو وخدی اَ هفت گِرِمهُرَ هاتِنِ قصَه، مِئستِم بِنُیسِنِم؛ مِنتائای دَنگمی اژ آسمو شنَفت گه موئِتی: «اَ چیئَه گه اَ هفت گِرِمهُرَ وِتونَ، میرِموم کَ ئو نَنُیسِن.»
گه موئِتی: «اَ چیئَه گه موئینین بِنُیسِن اِنوم کِتاوی ئو کِلکَ اَرِه هفت کلیسا اَفِسُس، اِسمیرنا، پِرگاموم، تیاتیرا، ساردِس، فیلادِلفیَه ئو لائودیکیَه.»
«اِسَه هر چَتی گه دیَ، هرچی گه هَس ئو هر چی گه اَژیرِ دُما میا بو، بِنُیسِن.
اَسَه اَ دَنگَ گه اژ آسمونِم شنَفتوئی اِدوارَه قصَهمَ گَرد کِردی ئو وِتی: «بِچُ اَ طومار وازَ گه ها دس اَ فریشدَه گه هوسیاس اَررُی دریا ئو حشگی، بِسین.»
اَسَه وِتیئونِم: «کلوم نبوّت ایی کِتاوَ میرِموم نِهَه اَرِیَگه وخد نزیکَسی.