11 اَسَه وِتونئونِم: «تو باس هَنی اِبارَه قومَل ئو ملتَل ئو زوئونَل ئو پاتِشائَل فِرِه نبوّت بِهِین.»
اِسَه اَ طومار گُجَرمَ اژ دس فریشدَه سَن ئو هُاردِم. اِنوم دَمِم اِجور هَسَل شیرین بی، مِنتائای وخدی هُاردِم، نوم لَمِم تیَلا بی.
اَسَه تَلی اژ زَلو داءَ مِه گه اِجور چو گَز کِردِن بی، ئو وِتونئونِم: «هیزگِر ئو معبد خدا ئو قُرونیگا گَز کَ ئو کسَلی گه اَر اورَه عَبادتَ مَهَن، بشمار.
تا سه روژ ئو نیم، مردِم اژ هر قوم ئو طائفَه ئو زوئون ئو ملت گِزَ مَهَن اَر لَشَلو ئو نِمَچِنِ ژیر یَگه صِلا بیَن گه خاکو کَن.
اَسَه فریشدِهیتِرِم دی گه اَر نومجا آسمو بالَ مَگِرتی ئو انجیل ابدیایَ بی بیتی تا اِلوم کِیتی اَر کسَلی گه لیزو گِرتیَس اَررُی زَمی، ئو اَر هر ملت ئو طائفَه ئو زوئون ئو قوم.
گه سِلطنت پنج اَژینو وَهگَرد ووژو نابود بیَ، یَکی هَسی ئو اَ یَکَ هَنی نِهاتیَ؛ ئو وخدی بای، باس بِمینی مِنتائای اَرِه مِدت کمی.
«اَ دیَه شاختَ گه دی، دیَه پاتِشان گه هَنی نَرسینَسَ سِلطنت، مِنتائای میا اِجور پاتِشا اَرِه یِه سات وَهگَرد اَ جونور وَشیَ قدِرتواختیار بِگِرنَ دس.
اَسَه اَ فریشدَه وِتیئونِم: «اَ آوَلتَ گه دی، گه ژَن خِراوِهَه نیشتیَس اَررُیو، هَراَ قومَل ئو جیَمیَتَل ئو ملتَل ئو زوئونَلِن.
ئو سروء تازهئونی حیوَن، گه موئِتی: «تو لائق سَنِن طومارین ئو لائق اِشکونِن میرَل اَوَه، اَرِیَگه قُرونی بین ئو وَه خوین ووژِت، مردِمِت اژ هر طائفَه ئو زوئون ئو قوم ئو ملت، اَرِه خدا خِری؛