14 هر کاری بیخُتخَت ئو بیدَمَرَگَه اَنجوم دَن،
وخدی مِز ووژونَ مَگِرتو، دَسو کِردَ خُتخَتَ گَرد صائای باخ، وِتو:
اَرِیَگه موئیا ویشتِر اژ سیصد سکَه بِفروشِنی ئو پیل بیَنیَ ژارَل.» ئو فِرَه خِضو کِرد اَر ژِنَهَه.
وخدی رَسین اَرِه تک شاگردَلیتِر، دییو جیَمیَت فِرِهی دورو گِرتِنَ ئو مَلِمَل توراتیش وَهگَردو دَمَرَگَ مَهَن.
مِنتائای شیخَل فرقَه فَریسی ئو بِری اژ مَلِمَل تورات گه اژ دارِدسَه فَریسیَل بین، کِردونَ خُتخَت ئو وِتونَ شاگردَل عیسی: «اَرِهچَه وَهگَرد خِراجگیرَل ئو گناکارَل میرینون ئو خُرَّ مِینو؟»
دُما بَث ئو دَمَرَگَ سخدی گه کَت اِنوم پولُس ئو برنابا وَهگَرد اونَل، قِطِقِرارو نا گه اَ دوءَ گَرد چَن نفرتِر اژ اونَل اَرِه ایی گپَ بِچِن اِرَه شیَر اورشلیم اِرَه تک رسولَل ئو شیخَل.
دَمَرَگَ سخدی کَت اِنومو هُنَ گه اژ یَکتِری جیاآ بین. برنابا، مَرقُس هیزداتی ئو اژ رئی دریا چی اِرَه وِلات قبرس؛
دُما دَمَرَگَ فِرِه، پطرس هیزگِرتی ئو وِتیئونو: «اِاِ بِرال، هُمَه مَذانینو گه اِ روژَل اول، خدا مِن اِنوم هُمَه اِنتخاو کِردی تاگَه خِرِیهودیَل، اژ زوئو مِه پِغوم انجیل بشتوئِن ئو ایمو بارِن.
اِ، اَ روژِلَ گه شاگردَل ویشتِرا موئیان، یهودیَل یونانیزوئو گِلِیون اژ یهودیَل عبرانیزوئو کِرد گه بیوَهژِنَلو اژ ژیرَه هر روژ خوراک بیبیَرَ مَمینِن.
اَرّ ماو، تا جای گه وَه هُمَه مربوطَ، وَهگَرد کُل کس اِ صُئلوصفا زِنِهی بِهَن.
کسی گه ایمو ضِیفِ بِیلِنیِ گِرد، بییَگه اِبارَه عخیدَهل دَمَرَگَ کِینو.
اِاِ بِرال، خواهشدتون اَژینَ مَهَم گه حُواستون کسَلی بو گه باعث جیاییَ موئن ئو کُچِکَ مَنِن اَر نوم رئی هُمَه ئو هان اَرضد تیَلیمی گه گِرتِتونَسا؛ اَژینو دویرا بِگِرِن،
گِلِییش نَهَن، هَراَ جورَ گه بِری اَژینو هُنِئونَ کِرد ئو وَه دس فریشدَه مرگ نابود بین.
اَرِیَگه زِلَمَ مَچو گه هایتِر وخدی بام اَرِه تَکتو هُمَه اَجورَ گه مِم، نوئینِم، ئو هُمِهیش اَجورَ گه مِتو، مِه نوئینینو. زِلَمَ مَچو گه اَر اورَه قی، حَسوئی، خِض، دشمنی، کینَت، بُختِم، خِوَت، قُراتی ئو بینظمی بو.
مِنتائای اَرّ وَه قَپ ئو دِنو بِچینونِ گیژ یَک، حُواستو بو گه وَه دس یَکتِری اژ بِن نَچینو.
اِلَکی کِلَچ نوئیم ئو اژ عصبونی کِردِن یَکتِری ئو حَسوئی کِردِن اَر یَکتِری دس هیزدِیم.
اژ حرصی گه اژ خودخواهیَ یا قُراتی هُیچ کاری نَهَن بلکِم وَه تاواضی باقی اژ ووژتو بیتِر بِذانِن.
ئو اِنوم مِحبت، وَه خاطر کاری گه مَهَن، بیحد عزّت بِنِن اَرینو. وَهگَرد یَک اِ صُئل ئو سِلامتی زِنِهی بِهَن.
حُواستو بو گه هُیچکس جوواو گَنی وَه گَنیا نِ، بلکِم هَر اِ دُم خوئی کِردِنَ یَکتِری ئو اَر کُل کس بوئن.
فِرَه تقِلا بِهَن تاگَه وَهگَرد کُل مردِم اِ صُئل بوئینو ئو مقدّس بوئینو، اَرِیَگه وَه بیاَوَه هُیچکس خداون نِموئینی.
اَرِیَگه عصبونیّت اِنسو، اَ صالح بیئِنی گه خدا مِیتیَ بار نِماری.
مِنتائای اَرّ هُمَه اِنوم دلتو حَسوئی تیَل ئو حرصی دیرینو گه اژ خودخواهیتونَ، وَه ووژتو ننازِن ئو اَرضد حخیخت دِرو نوشِن.
اِاِ بِرال، شکائَت یَکتِری نَهَن، تاناخواد اَر هُمَه قضاوت بو، اِسگَه ’قاضی‘ هوسیاس اَر دِراخِل.
باس اژ گَنی دویرا بِگِری ئو خوئی بِهِه؛ وَه مِنِی صُئلا بو ئو بِچوتیَ تُرّا.
یَکتِری بیخُتخَت مِمو کَن.
یوئنَ هَر خُتخَتَ مَهَن ئو گِلِیَ مَهَن ئو هانَ دُم هُواوهوسَل گنابار ووژونا؛ یوئنَ چِنَهمِفتَل قُراتِن ئو وَه نفع ووژو جونِمداریَ مَهَن.