10 تا وَه نُم عیسی هر زُنیای بِچَمی اِ آسمو ئو اَررُی زَمی ئو اِژیر زَمی
اَرِیَگه هَراَ جورَ گه یونس سه شو ئو سه روژ اِنوم لَم مای کَلِنگی بی، کُر اِنسونیش سه شو ئو سه روژَ مَمینی اِنوم دل زَمی.
ئو تاجی اژ دِرِکو چِنی ئو نائونَ سر ئو موزبِرَهئونی داءَ دس راسا. اَسَه زُنیو دا اَر وَر، وَه تیزمَتَلا موئِتو: «درود اَر پاتِشا یهودیَل!»
اَسَه عیسی هاتِ وَر ئو وِتیئونو: «کُل قدِرتواختیار اِنوم آسمون ئو زمینو داسَ مِه.
مِنتائای خدا چَه جوواوئون دا؟ یَگه «مِه اَرِه ووژِم هفت هزار نفرِم ناسِ لا گه زُنیو نَنیا اَر وَر بِت بَعَل.»
نشقَه خدا یَه بیَ گه وخدی موقَع مَیِّن برَسی، کُل چی، چه اِنوم آسمو چه اَر رُی زَمی، اِنوم یَکی یانی مسیح، گِردا کِ.
هَر وَه ایی خاطرَ اِ بِرُوَر اَ باوِه زُنیَ میَم گه
مصقود اژ ’چیِ بِلِنگ‘ چیَ، بِخِر اژ یَگه او وَه جائَل هُارتِر زمینیش هاتوئیَ هُار؟
ئو هَنی وخدی او، اولزا ماری اِنوم دنیا، موشی: «کُل فریشدَهل خدا بِپِرَسِنی.»
دریا، مِردیَلی گه اِنوم بینی داءِ دُما، ئو مرگ ئو دنیا مِردیَلیش مِردیَلی گه اِنومو بین، دائونِ دُما، اونَل هر کُم مِطابق کارَلی گه کِردوئیو، داوری بین.
اَ بیس ئو چوار ریشاَسبیَ اَر وَر او گه نیشتیَس اَرسر تخت، مَکُوئِن اَر زَمی، ئو او گه تا ابدالآباد زِنیَ عَبادتَ مَهَن ئو تاجَلونَ ماوژِن اَر وَر تخت او ئو موشِن:
ئو هُیچکس اِ آسمو یا اَررُی زَمی یا اِ ژیر زَمی نتونستی طومارِهَه واز کِ یاگَه سِیل کِیتی اِنوم.