17 اَ دسَه اولَ اژ حرصی گه اژ خودخواهیَ مسیح موعظَه مَهَن، نه اژ نیّت خو بلکِم هانِ فگِر یَگه مِن اِنوم زندو عذاو بیَن.
اِسَه یَتونَ خو اَویر بو گه اژ وِرِکار هولتون اِرانَگِری گه چطور جوواوا دِینو.
«اِاِ بِرال، اِاِ باوَهل گوش بیَنَ چیئی گه اِسگَه اَرِه دَفاع اژ ووژِم اَر وَر رُیتو عرضَ مَهَم.»
آگْریپاس وِتیَ پولُس: «صِلا دیرین گه اژ ووژِت دَفاع کِین.» اَسَه پولُس دس ووژ دِریژاِرا کِردی ئو هُنَ اژ ووژ دَفاع کِردی:
وخدی پولُس وَه ایی قصهلَ اژ ووژ دَفاعَ مَهَردی، فِستوس وَه دَنگ کَلِنگا وِتی: «پولُس، لیوَه بینَ! علم فِرَه لیوَه کِردینَسی.»
مِنتائای خِض ئو خَضوءَ ماری اَرسر کسَلی گه هَر هانِ فگِر ووژونا ئو اژ حخیخت اطاعت نِمَهَن بلکِم اژ ناراسی اطاعتَ مَهَن.
گه چَه بو؟ مِهم یَسَ گه اژ هَر رئیای، چه وَه نیّت دُریس چه نادُریس، مسیح موعظَه ماو، ئو مِه وَه خاطر یَه خَوشالِم. اَاَ، ئو هَنی خَوشالیَ مَهَم.
ایی حخَ دیرِم گه اِبارَه کُل هُمَه هُنَ فگِر بِهَم، اَرِیَگه هاینونِ نوم قلب مِناِر، اَرِیَگه کُل هُمَه اِنوم فیض خدا وَهگَرد مِه هُمبیَرینو، هم اِ زندونی بیئِنِم ئو هم اِ دَفاع اژ انجیل ئو ثابت کِردِن دُریسی اَوَه.
اژ حرصی گه اژ خودخواهیَ یا قُراتی هُیچ کاری نَهَن بلکِم وَه تاواضی باقی اژ ووژتو بیتِر بِذانِن.
اَژونَسَ مِه اِنتخاو بیم تا موعظَهکَر ئو رسول ئو مَلِم خِرِیهودیَل اِ ایمون ئو حخیخت بوئم -مِه حخیختَ موشِم ئو دِرو نِموشِم.
وَه خاطر اَوَهسَ گه عذاوَ مَکیشِم، هُنَ گه اِجور جنائَتکاری هامِ زنجیراِر. مِنتائای کلوم خدا اِ زنجیر نیَ.
اِ اول دَفاع مِه، هُیچ کس پِشتِم نَگِرتی بلکِم کُل مِنو وِل کِرد. ناخواد یَه بِنِری اَر حساوُ.