2 اَر اورَه یِه افسر رومی بی گه خُلُمی داشدی گه فِرَه اَرِه اَرزشد داشد. خُلُمِهَه مریض ئو اَرسَکَرات بی.
وخدی فرموندَه سَروازَل ئو کسَلی گه نگبونی عیسیئونَ ما، زمیلرزَه ئو کُل ایی چیئِلونَ دی، زِلَتِراقا بین، وِتو: «اِراسی او کُر خدا بی.»
فرموندَه سَروازَل وخدی یَه دیتی، خدا ستائشت کِردی ئو وِتی: «حخیختاً گه ایی پیا بیگنا بی.»
دُما یَگه عیسی کُل قصَهل ووژَ گَرد مردِم تموم کِردی، چی اِنوم شیَر کَفَرناحوم.
وخدی افسرِهَه اِبارَه عیسی شنَفتی، بِری اژ شیخَل یهودی کِلکِردی اِرَه تک او تاگَه اژ اوُ بِ گه بای ئو خُلُمِهِه شِفا دِ.
اَرِیَگه یَکونَه دِتِهِه گه نزیک اَر دوازَه سال بیتی، اَرسَکَرات بی. وخدی عیسی وَه رئیاِرا بی، جیَمیَت فِرَه زورونَ ماوِرد اَری.
اِنوم شیَر قیصریَه پیای بی، کُرنِلیوس نُم، او اژ فرموندَهل گردان رومی مَشور وَه ’گردان ایتالیایی‘ بی.
وخدی اَ فریشدَه گه قصَه گَردَ مَهَرد اژ تک چِتی، کُرنِلیوس دو نفر اژ خِلمتکارَل ئو یِه سَرواز وفادار اژ سپائیَلی، هِنا کِردی
افسرِهَه وخدی یَه شنَفتی، چی اِرَه تک فرموندَه وِتی: «مَذانین چَه دیرین مِهِین؟ ایی پیاءَ تبعَه رومَ!»
پولُس هِنا کِردی اَر یَکی اژ افسرَل ئو وِتی: «ایی جِهالَ بیَر اِرَه تک فرموندَه، اَرِیَگه خَوَری دیری گه اَرِه بوشتی.»
وخدی بِنا بی گه وَه دریااِرا بِچیم اِرَه ایتالیا، پولُس ئو چَن زندونیتِرو، داءَ دس افسر یولیوس نُمیکا، گه اژ گردان امپراطور روم بی.
وَه صوایکا رَسیمون اَر بندر صِیدون، ئو یولیوس لِفط کِردی اَر پولُس ئو صِلا داتی تاگَه اَرِه کَلحاجت گِرتِن بِچو اِرَه تک رِقیفَلی.
مِنتائای افسر رومی گه مِهِستی گیو پولُس نجاد دِ، نوا گِرتِنی ئو فِربو داتی اولبار کسَلی گه مَتونِن مَلَه بِهَن ووژو باوژِن اِنوم دریا ئو برَسِنَ حشگی.
اِاِ خُلُمَل، اِ کُل چی فِربوبَر اَرباوَل زمینیتو بوئن، نه فَخَد وخدی گه هاینونِ وَر چیَمَلو اِجور کسَلی گه هانَ دُم یَگه وَه دل اِنسونَل بوئن، بلکِم اژ دل ئو وَه رُیراسی ئو ترس اژ خداون.