1 یِه روژ گه عیسی هوسیائی اَر لو دریاچَه جِنیسارِت ئو جیَمیَت اِ هر لا زورونَ ماوِرد اَری تاگَه کلوم خدا بشتوئِن،
اژ زَمو یحیی تیَمیددهندَه تاگَه اِسگَه، پاتِشائی آسمو فِرَه آزار دیَسی، ئو زورگوئَل وَه زورَ مَگِرِنی.
اَسَه وخدی رَسین اَر اَکو آو، چِن اِنوم وِلات جِنیسارِت.
اژ زور جیَمیَت، عیسی وِتیَ شاگردَلی قائِقی اَرِه آمادَه کَنی، تاگَه مردِم زور اَری نارِنی.
یِگِلیتِر عیسی اِلو دریاچَه بِنیا نا اَر تیَلیم دائِن. جیَمیَت فِرِهی دورو گِرت هُنَ گه اژ ناحِلاجی، چی نیشت اَر نوم قائِقی گه اِ دریاچَه بی، ئو کُل جیَمیَت اِلو دریاچَه اِنوم حشگی بین.
اَسَه عیسی چِتیَ گَرد. جیَمیَت فِرِهیشی وَه دُم عیسیآ کَتنِ رئی. اونَ اژ ایلا ئو اَلا زورونَ ماوِرد اَری.
وخدی رَسینَ اَکو دریاچَه، اِ وِلات جِنیسارِت هاتِنَ هُار ئو اَر اورَه قائِقِهِئو کیشیِ حشگی.
هَرِ ایی وخدَ، هزارو نفر جیَم بین، اَخِنَ گه پائونَ مَنیا اَرسر یَکتِری. عیسی اولبار وَهگَرد شاگردَل ووژ قصَه کِردی ئو وِتی: «اژ حمیرتُرش فَریسیَل گه ریاکاریَ، دویرا بِگِرِن.
عیسی دو قائِق اَر لو دریاچَه دیتی گه مایگیرَل اَژینو هاتوئینَ دِریر، ئو داشدو تورَلونَ مَشُشت.
اِ یَکی اژ اَ روژِلَ عیسی وِتیَ شاگردَلی: «بِچیم اَرِه اَکو دریاچَه.» اَسَه سُوار قائِق بین ئو کَتِنِ رئی.
اَرنوم رئی، عیسی حیوَت. وَه یِگِل بیَ رُحِیل، هُنَ گه قائِقِهَه داشدی اژ آو پِرا موئیا ئو گیونون اِ خطر بی.
اَسَه مِلاکَتَل اژ اَ پیاءَ چِنَ دِریر ئو چِن اِنوم خنزیلَل، ئو خنزیلَلیش اژ سِرالیژی تپَه رَمینَ هُار کَتِن اِنوم دریاچَه ئو غرخ بین.
عیسی پِرسیتی: «یَه کی بی دس نا اَر قِ مِنا؟» وخدی کُل مردِم نَگِرتونَ مِل، پطرس وِتی: «استاد مردِم اژ هر لای دور تونو گِرتیَ ئو زورتَ مارِن اَری!»
یَکی اژ اَ دو نفرَ گه دُما شِنَفتِن قصَه یحیی چوئیَ تُرّ عیسیآ، آندریاس، بِرا شَمعونِ پطرس بی.
دُما یَه، عیسی چی اَرِه اَ کو دریاچَه جلیل هَراَ دریاچَه گه نُم تیبِریَه سی.
رَبَرَلتو گه کلوم خدائون اَرِه وِتینو، وَه ویرتو بو. اِبارَه عاقویَت طُرُخ زِنِهیو خو دقّت بِهَن ئو اژ ایمونو سرمقشا بِگِرِن.