7 یحیی وِتیَ جیَمیَتی گه اَرِه تیَمید گِرتِن هاتوئینی اِرَه تک: «اِاِ حَفیزائَل! کی هُشتار داینونیئون تا اژ خَضوئی گه ها نواتوناِر، بِحواینو؟
اِاِ حَفیزائَل، هُمَه گه شرَبارینو، چطورَ مَتونینو قصَه خو بوشینو؟ اَرِیَگه زوئون اژ اَ چیئَه گه دل اَژی پِرِ، قصَه مِهِه.
اِاِ مارَل! اِاِ حَفیزائَل! چطور اژ مِکافات جیَنِمَ مِحواینو؟
ئو اعترافونَ مَهَردَ گنائَل ووژو، ئو اِنوم روو اُردن وَه دس او خُسِل تیَمیدونَ مَگِرت.
باوَه هُمَه ابلیسَ ئو هُمَه اژ اَوینونَ ئو هاینونَ دُم اَنجوم دائِن چیئَلی گه باوِ مِیلَسی. او اژ اَ اولَ قاتل بی ئو هُیچ وخد نِموسیا اَر رُی حخیخت، اَرِیَگه هُیچ حخیختی اِنوم او نیَ. هر وخد گه دِروءَ موشی، اژ ذات ووژی دِروءَ موشی؛ اَرِیَگه دِروزِنَ ئو باوَه دِروزِنِلَ.
«اِاِ اولاد ابلیس، اِاِ دشمنِ هر راسی، اِاِ گه پِر اژ فنِفیت ئو شَرین! اَرِهچَه اژ هویَلا کِردِن رئیَل راس خداون دس هیزنِمِین؟
ئو چیَمَرئی هاتِن کُر خدا اژ آسمو بوئینو، گه خدا او اژ مِردیَل زِنیا کِردی، یانی عیسی گه ایمَه اژ خَضوئی گه میا بای، نجادَ مِ.
تا وَهسونگَ دو چی گه عوض نِموئن، گه مِحالَ خدا اِبارَه اونَل دِرو بوشی، ایمَه گه پِنامو آوِردیَ، فِرَه دلگرما بوئیم تاگَه سفدِسخد بچسبیمونَ امیدی گه نیریاس اَر نوامو.
هر کی اِنوم گنا زِنِهیَ مِهِه اژ ابلیسَ، اَرِیَگه ابلیس هَر اژ اَ اولا گنا کِردیِ ئو مِهِه. اَژونَبیَ گه کُر خدا ظاهر بی تاگَه کارَل ابلیس باطل کِ.