3 اِسَه حُواستونِ ووژتو بو. اَرّ بِرات گنا بِهِه، خِض کِیتی اَری، ئو اَرّ توئَه کِردی، بوئَشخِنی.
اَسَه پطرس هات اِرَه تک عیسی ئو پِرسیتی: «اِاِ آقا، تا چَن گِل اَرّ بِرام گنا اَر مِه بِهِه، باس بوئَشخِنمی؟ یانی تا هفت گِل؟»
«مِنتائای حُواستو بو، تاناخواد عِیاشی ئو مَسی ئو هول ایی زِنِهیَ دلتو سخدا کِ ئو اَ روژَ اِجور تِلهی ناهَلمونَ باءَ سرتوناِرا.
اِسَه، خو حُواستو بو گه چطور رفدارَ مِهِینو، رفداری نه اِجور نایونَل بلکِم اِجور دونائَل.
حُواستو بو کس اِ یَگه فیض خدا باریَ دس شِکِس نیری تاگَه هُیچ ریشی تیَلی سُز نِهِه، ئو باعث دردسر ناو ئو بِری آلودَه نِهِه.
اِ بِرال، اَرّ کسی اِنوم هُمَه اژ رئی حخیخت اِربای ئو کسیتِر گِلادِیتی،
حُواستون اَر ووژتو بو، تاناخواد اَ چیئَه گه جُورمون اَرِه کیشیَ بِینونَ وااِرا، بلکِم اَجِر کامل بارینونَ دس.