3 «پیشکارِهَه وَه لا ووژا وِتی: ”چَه بِهَم؟ اَرباوِم میا کارِهَم اَژی بِسینی. قویَت نِرِم زَمی بِکَنِم ئو عاریشمَ مای بِچمَ حُاس کِردِن.
باایوارَه، صائای باخِهَه وِتیَ سرکارگر ووژ: ”هِنا کَ اَر کارگرَل ئو اژ آخِرینِهَه بِنیا بِن تاگَه اولینِهَه، مِزو بیَ.“
اَسَه اونَ هاتِن اَرِه شیَر اَریحا. ئو وخدی عیسی وَهگَرد شاگردَلی ئو جیَمیَت فِرِهی اژ اَریحا مَچیاءَ دِریر، حُاسکَر کوری وَه نُم بارتیمائوس گه کُر تیمائوس بی نیشتوئی اَر لا جَدَه.
اَسَه وَه لا ووژا وِتی: ”چَه بِهَم، اَرِیَگه جای نِرِم ثمر زمینِم اَمار کَم؟“
هِنا کِرداِر ئو پِرسیتی: ”یَه چیَ گه اِبارَه تونَ مَشتوئِم؟ حساو کِتاوَل ووژِت بِهَه گه دیَر نِمَتونین پیشکار مِه بوئین.“
ژار ایلعازَر نُمونی مَنیا اَر دِراخِل مال اَ پیلدارَ، گه زیَم کُل لار اِراگِرتوئی.
دُماخِرِ اَ ژارَ مِرد ئو فریشدَهل اوُ بِرد اِرَه تک ابراهیم. پیا ثرودمنِهِهیش مِرد ئو نائونِ قور.
فیَمیم باس چَه بِهَم تا وخدی گه اژ پیشکاری کَتِم، کسَلی بوئن گه اِ مالَلو بِیلِنمِ گِرد.“
قاضی قِیلی هَمیَتئون نا. مِنتائای دُماخِرِ وَه لا ووژا وِتی: ”دُریسَ گه زِلَم اژ خدا نِمَچو ئو هَمیَت نِمیَمَ خَلک خدایش،
هُمسائَل ئو کسَلی گه اژ قدیم اوئنَ وخدِ حُاس کِردِن دوئی، پِرسیو: «مَر یَه هَراَوَه نیَ گه مَنیشت ئو حُاسَ مَهَردی؟»
هَراَ حِنَ بِری، پیای گه شَل مادرزا بیونَ ماوِرد. اونَل کُلِ روژی اوئنَ مَنیا اَر وَر دروازَه معبد خداون گه ’دروازَه رنگین‘ نُم بیتی تاگَه اژ مردِمی گه ماهاتِن اِنوم معبد، حُاس کِ.
اِسگَه، هیزگِر بِچُ اِرَه شیَر. اَر اورَه موشِنئونِت گه باس چَه بِهِین.»
اَرِیَگه شنَفتِمونَ بِری اِنوم هُمَل تَمَلیَ مَهَن، کار نِمَهَن، بلکِم اِ کارَل کسَلیتِر فِضولیَ مَهَن.