2 هِنا کِرداِر ئو پِرسیتی: ”یَه چیَ گه اِبارَه تونَ مَشتوئِم؟ حساو کِتاوَل ووژِت بِهَه گه دیَر نِمَتونین پیشکار مِه بوئین.“
مِنتائای موشِمئونتو گه اِ روژ داوری مردِم اَرِه هر چِنَه مِفتی گه بارِنَ زوئو، حساوَ میَنِ دُما.
باایوارَه، صائای باخِهَه وِتیَ سرکارگر ووژ: ”هِنا کَ اَر کارگرَل ئو اژ آخِرینِهَه بِنیا بِن تاگَه اولینِهَه، مِزو بیَ.“
مِنتائای خدا وِتون: ”اِاِ نایو! هَر ایمشو گیونتَ مَسینِم. اِسَه اَ چیئِلَ گه جیَمِت داءَ ماوَ هِن کی؟“
عیسی خداون وِتی: «اِسَه اَ پیشکار اَمونتدار ئو دونا کیَ گه اَرباوی بِنتی اَر سرپِرَسی خِلمتکارَل مال ووژ تاگَه بیَر خوراک اونَل اِ سر وخد بِ؟
اَسَه عیسی وِتیَ شاگردَلی: «پیا ثرودمنی پیشکاری داشدی. وخدی خَوَر رَسیتیئون گه پیشکارِهَه دارایی او داسیَ رِفتاِرا،
«پیشکارِهَه وَه لا ووژا وِتی: ”چَه بِهَم؟ اَرباوِم میا کارِهَم اَژی بِسینی. قویَت نِرِم زَمی بِکَنِم ئو عاریشمَ مای بِچمَ حُاس کِردِن.
اِسَه هر کُم اژ ایمَه حساو ووژَ خدا مِئِه دُما.
اَرِیَگه اِاِ بِرال، هوز خْلوئَه خَوَرو داسَ مِه گه دَمَرَگَ کَتیَس اِنومتو.
هَمیش، پیشکار باس وفادار بو.
اِسَه اِبارَه هُیچی وِر اژ اَ وخدَ گه مِ بای، قضاوت نَهَن تاگَه خداون بای. او اَ چیئَه گه اِسگَه اِ تیَریکی شاردیاسا، اِنوم روشتایی آشگارَ مِهِه ئو نیّت دلَل آشگارَ مِهِه. اِسَه هر کی اَجورَ گه لیاخَت دیرِتی، خدا اَژینی تیَریفَ مِهِه.
اَرِیَگه کُل ایمَه باس اِبِرُوَر تخت داوری مسیح بوسیم، تاگَه هر کس، مِطابق اَ چیئَه گه اِ لار ووژ اَنجوم داسی، چه خو چه گَن، باریَ دس.
بیاِتِنائی نِهَه اَر عطای گه ها نومتاِر، عطای گه وَهسونگَ نبوّت هاوِنتَ بینِت هَراَ وخدَ گه شورا شیخَل دَسو نا اَر سرِت.
بِری گنائَلو دیارَ ئو وِر اژ ووژو مَچو اَرِه داوری، مِنتائای گنائَل بِریتِر دُماتِرَ مَکُوءِ دِریر.
اِجور پیشکارَل خوئی گه فیض جوراجور خدا سپارتیاسئونو، هرکُمتو عطای گه گِرتیَسی اَرِه خِلمت اژ یَکتِری بیَریَ کار.
مِنتائای وَه او گه آمادهءَ تا اَر زِنیَل ئو مِردیَل داوری بِهِه، حساوَ میَنَ دُما.
ئو مِردیَلِم دی، کَلِنگ ئو گُجَر، هوسیائین اَر وَر تخت، ئو دفترَل واز بین. اَسَه دفتریتِر واز بی گه دفتر ژییاینَ. مِردیَل وَه اَ چیئَه گه اِ اَ دفترِلَ نُیسیائی، مِطابق کارَلی گه کِردوئیو داوری بین.