1 یِه روژ عیسی اِ جای دوعاءَ مَهَردی. وخدی گه دوعا تموم بیتی، یَکی اژ شاگردَلی وِتون: «اِاِ آقا، هَراَ جورَ گه یحیی دوعا کِردِن یاء شاگردَلی داتی، تونیش دوعا کِردِن یاء ایمَه دَ.»
مِنتائای فَخَد یِه چی لازمَ؛ مریم بیَرَ خوئِهَه شیَه کِردیِ، گه اَژی نِمَسینِنی.»
عیسی وِتیئونو: «وخدی دوعا مِهِینو، بوشِن: «”اِاِ باوَه، نُم تو مقدّس بو، پاتِشائی تو بای.
اِ یَکی اژ اَ روژِلَ، عیسی اَرِه دوعا چی اَرِه کوی ئو شو تا صو اِ درگا خدا دوعا کِردی.
وخدی عیسیِ خداون او دیتی، دل اَرِه سُتی ئو وِتی: «نگیر.»
ئو وَه ایی پِغومَ کِلکِردِنی اِرَه تک عیسیِ خداون: «آیا تو هَر اَوینَ گه باس بای، یاگَه چیَمَرئی یَکیتِر بوئیمو؟»
یِه روژ عیسی اِ خلوت ووژ دوعاءَ مَهَردی ئو فَخَد شاگردَلی وَهگَرد بینی. پِرسیتی اَژینو: «وَه چیَم مردِما مِه کیِم؟»
نزیک هشت روژ دُما ایی قصهلَ، عیسی، پطرس ئو یوحنا ئو یعقوب وَهگَرد ووژ هیزداتی ئو چِن اَرِه بِنار کوی تاگَه دوعا بِهَن.
عیسی اِ زَمو زِنِهی کِردِنی اَررُی زَمی، وَه دای کَلِنگ ئو اَسِرَل، اِ درگا اَوَه گه مَتونِستی اژ مرگ نجاد دِیتی، دوعا کِردی ئو اِمدای آوِردی ئو وَه خاطر فِربوبَری کاملی گه داشدی قبول بی.
مِنتائای هُمَه اِاِ عزیزَل، ووژتون اِنوم ایمو فِرَه مقدّستو بِنا بِهَن ئو اِنوم روحالقدس دوعا بِهَن