3 بِچِن! اِ ویرتو نَچو گه مِه هُمَل اِجور وَرکَل کِلَمَهَم اِنوم گُرگَل.
«حُواستو بو، مِه هُمَل چُی کاوِرَل کِلَمَهَم اِرَه نومجا گُرگَل. اِسَه چُی مار هوشیار بوئن ئو چُی کموتر سادَه.
کُل مردِم وَه خاطر نُم مِن اژ هُمَه بیزارَ موئن. مِنتائای هر کی گه تاگَه آخِر طاخَت باری، نجادَ مَگِری.
«اژ پِخَمَرَل دِروزِنِ دویرا بِگِرِن. اونَل وَه جِنِک میا مان اَرِه تک هُمَه، مِنتائای اِ باطنا گُرگَل دِرَّندَهن.
ژاژ پیل، تورَه یا کِلاش وَهگَرد ووژتو هیزنیَن، ئو اَرنوم رئی وخد ووژتونَ دماخچاخی کِردِن تالو نَهَن.
کسی گه اَرِه پیل کارَ مِهِه، اِجور شوئو نیَ ئو کاوِرَل هِن او نیِن، وخدی گه بوئینی گرگَ مای، کاوِرَل وِلَ مِهِه ئو مِحوای ئو گرگ اِریشتَ ماری اَرینو ئو اونَل اِرَمَراقِنی ئو اژ یَکونَه مَچویچِنی.
کلومی گه وِتمَ بینتو، بِمینیَ ویرتو: ”خُلُم اژ اَرباو ووژ کَلِنگتِر نیَ.“ اَرّ مِنو آزار دا، وَهگَرد هُمِهیش هُنَ مَهَن؛ ئو اَرّ کلوم مِنو آوِردَ جا، کلوم هُمِهیشَ مارِنَ جا.
هُمَل اژ عَبادتگائَل یهودَ ماوژِنَ دِریر ئو جُجُ زمونی مای گه هر کی هُمَه بِکُشی، گُمونَ مِهِه گه خِلمت کِردیَسی اَر خدا.
مَذانِم دُما چیئِنِم، گُرگَل دِرَّندَه مان اِنوم هُمَه گه ریَم اَر ریئَن نِمَهَن.
مِه نشونَ میَمی گه وَه خاطر نُم مِه چَنی باس جُور بِکیشی.»
ئو اَژی نُامَهلی هِستی اَرِه عَبادتگائَل یهود گه اِنوم شیَر دمشق بین تا اَرّ کسی اژ اَل طریقت کِردیَ دی، چه ژَن چه پیا، اونِلا بوئنی ئو باری اِرَه شیَر اورشلیم.