6 اونَل هَردِک اَر وَر چیَم خدا آمَل صالحی بین ئو مِطابق کُل فِربونَل ئو حکمَل خداون، بیعِو رفدارونَ مَهَرد.
مِنتائای اُوُ آویلو ناآشد، اَرِیَگه اِلیزابِت مَزا بی ئو هَردِک پیر بین.
عیسی وِتیئونو: «هُمَه هَراَ کسَلینونَ گه ووژتون اَرتَک مردِم صالح نشونَ مِینو، مِنتائای خدا اژ دلتو خَوَر دیری. اَ چیئَه گه وَه چیَم مردِما اَرزشد دیری، وَه چیَم خداآ کفارتدارَ!
اِ اَ زمونَ، پیا صالح ئو دینداری، شَمعون نُم، اِنوم اورشلیم زِنِهیَ مَهَردی گه چیَمَرئی دلگُوئی قوم اسرائیل بی ئو روحالقدس اَررُی بیتی.
اَرِیَگه داوود پِخَمَر اِبارَه او وِتی: ”خداونِم هَر اَر وَر رُی ووژِم دیَ، اَرِیَگه او ها دس راسما تاگَه مِه نامَ رِکَه.
پولُس گِز کِردی اَر عضا شورا ئو وِتی: «اِاِ بِرال، مِه تاگَه ایمِرو وَه وِژدونی پاک اِ درگا خدا زِنِهیِم کِردیَ.»
اِسَه مِه هَر تقِلا مَهَم تاگَه نِسوَتَ خدا ئو مردِم، وِژدان پاکمی داشدوئی.
تو اژ ایی خِلمتَ هُیچ بَشق ئو بیَری نِرین، اَرِیَگه دلت اَرتَک خدا راس نیَ.
تاگَه اَ چی دُریسَ گه شریعتَ مِیتی، اِنوم ایمَه وَه اَنجوم برَسی، ایمَه گه مِطابق روحِ خدا گومَ مَنیم نه مِطابق جسم.
تیَریف اَژینتونَ مَهَم گه اِ کُل چی مِنَ مارینونَ ویر ئو رسمِرِسیم هَراَ جورَ گه سپارتمئونتو، حفظَ مِهِینو.
اَرِیَگه افتخار ایمَه شاتی وژدانمونَ، گه ایمَه اِنوم ایی دنیاءَ ئو مصقوصاً چَنی ویشتِر وَهگَرد هُمَه، وَه سادهی ئو رُیراسی گه اژ خداءَ رفدارمو کِرد، نه وَه حکمت بشری بلکِم وَه فیض خدا.
تاگَه بیعِو ئو بی یَگه تصقیرکار بوئینو، آیلَل بیعِو خدا بوئینو، اِنومجا نسِل تور ئو اَژرئیاِرهاتیای گه هُمَه اِنومو اِجور نُیر اِنوم ایی دنیاءَ بِریقَهتونَ مای.
اِسگَه مسیح وَهسونگَ مرگ ووژ اِنوم لار جسمونی ووژ، هُمَه دوسی داسی، تا مقدّس ئو بیعِو ئو بیهُیچ خِضی باریتون اَرِه تک خدا،
ئو دلَلتو قرص بِهِه تا اَسَه گه خداون ایمَه عیسی وَهگَرد کُل ایمودارَل ووژَ مای، اَرتَک خدا، باوَه آسمونیمو بیعِو ئو مقدّس بوئینو.
اِسَه اِاِ عزیزَل، اِسگَه گه چیَمَرئی ایی چیئَلینونَ، خو تقِلا بِهَن تا اَرتَک او بیلکَه ئو بیعِو ئو اِنوم صُئل بوئینو.
اَرّ مَذانینو گه او صالحَ، اِسَه اطمینونتو داشدوئی اَوَه گه صالحبیئینَ ماریَ جا، اژ خدا زاندَه بیَ.
اَرّ حکمَل او باریمَ جا، هُنَ مَذانیم گه اومو شناسیَ.
اِاِ رولَهل، نِیلِن کس اژ رئیتون اِرباری، کسی گه صالحبیئین باریَ جا صالحَ، هُنَ گه او صالحَ.