2 شاگردَلی اَژینو پِرسی: «استاد، عاقویَت گنا کیَ گه ایی پیا کور هاتیَسَ دی؟ گنا ووژَسی یاگَه باوَهدای؟»
اونَل جوواوُنا دا: «بِری موشِن یحیی تیَمیددهندهءَ. بِریتِرَ موشِن ایلیا پِخَمَرَ، ئو بِریشی موشِن اِرمیا یاگَه یَکی اژ پِخَمَرِلَ.»
ئو مردِم اِنوم کویچه ئو بازار سِلامو کَن ئو وَه ’استاد‘ هِنائو کَن.
مِنتائای نِیلِن هُمَه هِنا کَنَ ’استاد‘، اَرِیَگه فَخَد یِه استاد دیرینو، ئو کُل هُمَه بِراینو.
عیسی جوواوا داتی: «یانی گُمونَ مِهِینو جلیلیَلی گه یَه هاتَ سرو گناکارتِر اژ باقی جلیلیَل بین؟
اِ ایی بِنَ، شاگردَل لالکینیَ بی، وِتو: «استاد، چیئی بیر.»
عیسی اِنوم رئی گه مَچیا، کور مادرزای دیتی.
اونَل جوواوُ داءَ بی، وِتو: «تو گه سِرَنتاپا اِنوم گنا هاتینَسَ دی. اِسگَه، وَه ایمِهیش تیَلیمَ مِین؟» اَسَه اوُ تار کِرد.
مردِم اَ جزیرَه، وخدی دییو گه مار اژ دس دُرِّرا بیتی، وِتونَ یَکتِری: «چِرچی نیَ گه ایی پیا خوینیای کَ گه وَهیاآگه اژ دریا نجاد گِرتیَ مِنتائای عدالت نِمِیلی زِنی بِمینی.»