7 مِنتائای وخدی گه اونَل گُرّان اَژینی سؤالونَ مَهَرد، عیسی سر هیزداتی وِتیَ بینو: «اِنوم هُمَه، هر کی گه گنا نَهَردیِ، کُچِک اولی باوژتیاِر.»
قِلااورَل جوواوُ دا: «تا اِسگَه، کسی اِجور ایی پیا قصَه نَهَردیَسی!»
اَسَه عیسی هیزگِرتی وِتیَ ژِنَهَه: «اِ ژَن، اونَل هان اَر کو؟ هُیچکس مَکومِت نَهَردی؟»
اِدوارَه سر آوشدیِ هُار ئو اَررُی زمینَ مَنُیسونی.
قصَهلتو هَر پِر اژ فیض، وَه خوا طُمدارا بو، تاگَه بِذانینو گه چطور باس جوواو هر کَسیکا بِینو.
اِ دس راسی هفت آسارَه داشدی، اژ دَمی شِمشیر دودَم تیژی هاتَ دِریر، ئو نومرُیای اِجور هویَر بی گه وَه کُل قویَت ووژَ مَدَرشخی.
ئو شِمشیر تیژی اژ دَمَ ماتیَ دِریر، تاگَه وَه اَوَه بی اَر ملتَل. «وَه موزبِرَه آهِنین اَر اونَل حکِمرونیَ مِهِه.» انگویر خِض ئو خَضو خداءِ قادر مطلق اِنوم حوض شِراو اِ ژیر پا مَتِلیقِنی.
اِسَه توئَه بِهَه. اَرّنَه وَه ایی زویَ مام اِرَه تَکِت ئو وَه شِمشیر دَمِم اَرضدو جنگَ مَهَم.