12 ئو اِنوم مردِم اِبارَه او فِچَفِچ فِرِهی بی. بِری موئِتو: «پیا خوئی کَ.» مِنتائای بِریتِر موئِتو: «نه! بلکِم مردِم اژ رئی اِرَماری.»
اَرِه شاگرد هَر یَه بسَ گه بو اِجور استاد ووژ ئو اَرِه خُلُمیش هَر یَه بسَ گه بو اِجور اَرباو ووژ. اَرّ کَلِنگ مال وَه بِعِلزِبول یانی شِطو هِنا کَن، چَنی ویشتِر وَه باقی اَل اَ مالَ گَنَ موشِن؟
وَهیاآگه مِهِستو بیَنَ قاپ عیسیآ، مِنتائای زِلَئون اژ مردِمَ مَچیا اَرِیَگه اونَل عیسیئونَ پِخَمَرَ مَذِناسد.
«اِاِ آقا! ها ویرمو گه اَ آم رِنگَرَ وخدی زِنی بی موئِتی، ”دُما سه روژ زِنیا موئم.“
عیسی جوواوا داتی: «اَرِهچَه موشینئونِم خو؟ هُیچکس خو نیَ مَر تَنیا خدا.
فرموندَه سَروازَل وخدی یَه دیتی، خدا ستائشت کِردی ئو وِتی: «حخیختاً گه ایی پیا بیگنا بی.»
اَر اورَه پیا یهودی یوسف نُمی بی گه پیا خو ئو صالحی بی، اژ شیَر رامَه، یَکی اژ شیَرَل هیال یهودیَه. او وَهیاآگه جُزم شورا یهود بی،
اِنسو خو، اژ خزینَه خو دل ووژ خوئیَ ماریَ دِریر ئو اِنسو گَن اژ خزینَه گَن دل ووژ، گَنیَ ماریَ دِریر، اَرِیَگه زوئون او اژ اَ چیئَه قصَه مِهِه، گه دل اَژی پِرَسی.
کُل اونَل زِلَتِراقا بین ئو هُنَ گه داشدو خدائو جِلالَ ما، موئِتو: «پِخَمَر کَلِنگی اِنوم ایمَه ظاهر بیَ. خدا هاتیَسَ دیار قوم ووژ.»
مردِم وخدی ایی نشونَه ئو مُجِزِهی گه عیسی کِردی دییو، وِتو: «اِراسی گه او هَراَ پِخَمَرَسَ گه موسی وِتی باس با اِنوم دنیا.»
رَسیَ گوش شیخَل فرقَه فَریسی گه مردِم اِبارَه او هُنَ فِچَفِچونَ. اَسَه رِئیسَل کاهنَل ئو فَریسیَل، قِلااورَل معبدو کِلکِرد تاگَه بِگِرِنی.
اَسَه فَریسیَل وِتو: «مَر هُمِهیش فَنتو هُاردیَ؟
جوواوُ دا، وِتو: «مَر تونیش جلیلی کین؟ بِچُ پِرسِجو کَ ئو بوئین گه هُیچ پِخَمَری اژ جلیل هیزنَگِرتیَسی.»
اَسَه بِری اژ فَریسیَل وِتو: «اَ پیا اژ جونِم خدا نیَ، اَرِیَگه عزّت نِمَنی اَر روژ شَمَه.» مِنتائای کسَلیتِر وِتو: «چطور کسی گه گناکارَ مَتونی هُنَ نشونَهل ئو مُجِزَهلی بِهِه؟» ئو اونَل بینَ دو دسَه.
اَرِیَگه پیا خاصی بی ئو پِر اژ روحالقدس بی ئو ایمو فِرِه داشدی. اَسَه مردِم فِرِه ایمونو آوِرد اَر خداون.
اِسَه کم پیشَ مای یَکی گیو ووژ اَرِه اِنسو صالحی بِنی، وَهیاآگه هایتِر یَکی بو گه زِلَه بِهِه گیو ووژ اَرِه آم خوئی بِنی.
هر کاری بیخُتخَت ئو بیدَمَرَگَه اَنجوم دَن،