5 اِنوم اونَل، پیای بی گه سی ئو هشت سال علیل بی.
عیسی اژ باوَه کُر پِرسیتی: «چَنی کَ کَتیَسِ ایی حالِروژَ؟» جوواو داتی: «هَر اژ آویلی.
مَر نَباس ایی ژِنَ گه دِت ابراهیمَ ئو شِطو هَژدَه سالَ هُنَ اسیر کِردیَ، اِ روژ شَمَه مقدّس اژ ایی بَنَ آزاد بو؟»
اِنوم اونَل، ژَنی بی گه دوازَه سال بی خوین قائدهی آنِموسیاتی ئو [وَهیاآگه کُل دارایی ووژ خرج حکیمَل کِردوئیتی،] کس نِمَتونستی حِلاج کِیتی.
گِریتِر، عیسی او اِنوم معبد کِردیَ دی ئو وِتَ بی: «اِسگَه گه آزاآ بینَ، دیَر گنا نِهَه تاگَه اژ یَه گَنتِرتَ سر نای.»
[اَرِیَگه گُمونونَ مَهَرد گِلی یِگِل فریشدِهی اژ جونِم خدا ماءَ هُار ئو آوَ مَجویلِنی؛ ئو اول کسی گه دُما جویل هُاردِن آو مَچیا اِنوم حوضِهَه، اژ هر مِرَضی گه داشدی، شِفا مَگِرتی.]
وخدی عیسی او دیتی گه اَر اورَه وِلائِرا بوئی ئو فیَمی گه مِدت فِرِهی کَ گه ایی دردَ بیَسیَ دچارا، پِرسی اَژی: «آیا مِت شِفا بِگِرین؟»
عیسی اِنوم رئی گه مَچیا، کور مادرزای دیتی.
مِنتائای اِسگَه چطورَ مَتونی بوئینی، ئو یاگَه کی چیَمَل واز کِردیَ، ایمَه نِمَذانیم. اژ ووژ بِپِرسِنی. او دیَر کَلِنگ بیَ ئو مَتونی ووژ اِبارَه ووژ قصَه بِهِه.»
ئو اِنوم شیَر لِستْرَه پیای نیشتوئی گه نِمَتونستی پائلی تَکو دِ ئو هرگِس نَچوئی اَرئیا، اَرِیَگه فِلج مادرزا بی.
هَراَ حِنَ بِری، پیای گه شَل مادرزا بیونَ ماوِرد. اونَل کُلِ روژی اوئنَ مَنیا اَر وَر دروازَه معبد خداون گه ’دروازَه رنگین‘ نُم بیتی تاگَه اژ مردِمی گه ماهاتِن اِنوم معبد، حُاس کِ.
اَرِیَگه اَ پیای گه وَه مُجِزَه شِفا گِرتوئیتی، چِل سال ویشتِر بیتی.
اَر اورَه پیای دیتی گه نُم اینیاس بیتی، گه هشت سال فِلج بی ئو گِلپیائی اَر زَمی.