53 اِسگَه باوَه فیَمی گه یَه هَراَ ساتَ بیَسَ گه عیسی وِتوئیَ بی: «کُرِت زِنیَ مَمینی.» اَسَه ووژ ئو کُل عتِعیالی ایمونو آوِرد.
اَسَه عیسی وِتیَ افسرِهَه: «بِچُ! مِطابق ایمونِت اَرِنِت بو.» ئو هِرازِه خِلمَتکارِهِه شِفا گِرتی.
عیسی وِتیَ زَکّا: «ایمِرو نجاد هاتیَسَ نوم ایی مالا، اَرِیَگه ایی پیائیشَ اولاد ابراهیمَ.
هَنی اِنوم رئی بی گه خِلمتکارَلی هاتِنیِ نوا، وِتو: «حال کُرِت دیری خوآ ماو.»
اژ اونَل پِرسیتی: «اژ چه ساتی ویرِ خوئی چی؟» وِتو: «دُنَ، سات یَک نیمَرو تُو قط بیتی.»
او پِغومتیئون اِلومَ مِهِه گه وَهسونگَ اَوَه تون ئو کُل عتِعیالِت نجادَ مَگِرینو.“
وخدی او وَهگَرد هوز مالی خُسِل تیَمیدو گِرت، لالکیَ ایمَه ئو وِتی: «اَرّ زَقین دیرینو گه ایمونِم آوِردیَس اَر خداون، بورِن بِمینِن اِنوم مال مِه.» دُماخِرِ هَر بیَ قصَه او.
اَسَه زندونبونِهَه اونَل بِردی اِرَه مال ووژ ئو سِفِرَهئونی اَرِه آوشدی. او ئو هَمیش کُل عتِعیالی وَه خاطر یَگه ایمونو آوِردوئیَ خدا فِرَه خَوشالا بین.
کْریسپوس، رِئیس عَبادتگا، وَهگَرد کُل عتِعیالی ایمونو آوِرد اَر خداون، ئو هَمیش فِرَه کسَل اژ مردِم شیَر قُرَنتُس وخدی قصَهل پولُسو شنَفت، ایمونو آوِرد اَری، ئو خُسِل تیَمیدو گِرت.
اَرِیَگه ایی وَدَه اَرِه هُمَه ئو آیلَلتون ئو کُل کسَلی کَ گه دویرِن، یانی هر کی گه خداون خداءِ ایمَه، هِنا مِهِیتی اِرَه تک ووژ.»