7 بِلُجوئیِت نای گه وِتِم باس اژ نوو زاندَه بوئینو!
اَرّ وخدی گه اِبارَه چیئَل زمینی وَهگَرد هُمَهم قصَه کِرد باوارتو نَهَرد، چطور اَرّ اژ چیئَل آسمونی اَرِنتو بوشِم باوارَ مِهِینو؟
عیسی جوواو داتی: «حخیختاً، موشِمَ بینِت، تا کسی اژ نوو زاندَه ناو، نِمَتونی پاتِشائی خدا بوئینی.»
اَ چیئَه گه اژ جسم زاندَه بو، جسمونیَ؛ ئو اَ چیئَه گه اژ روحِ خدا زاندَه بو، روحانیَ.
وا هر جا بِیتی مَچو؛ دَنگَ مَشتوئینی، مِنتائای نِمَذانین اژ کوءَ مای ئو ویرِ کوءَ مَچو. هر کسیشی گه اژ روحِ خدا زاندَه بو، هُنَسَ.»
اژ ایی قصهلَ بِلُجوئیتو نای، اَرِیَگه زمونی مای گه کُل اونَلی گه هان اِنوم قور، دَنگ کُرَ مَشتوئِن ئو مانَ دِریر.
تا شگِر باوَه آسمونی بِهِینو گه هُمَه کِردیَسیَ لائق شیَریکی اِ میراتی گه ایمودارَل مسیح، اِنوم نُیر دیرِن.
فِرَه تقِلا بِهَن تاگَه وَهگَرد کُل مردِم اِ صُئل بوئینو ئو مقدّس بوئینو، اَرِیَگه وَه بیاَوَه هُیچکس خداون نِموئینی.
اِسگَه گه وَه اطاعت اژ حخیخت، گیونَل ووژتو پاکتونا کِردیَ تا مِحبت بِرائی خالصتو داشدوئی، باس اژ تیَه دلا فِرَه یَکتِریتو دوس داشدوئی.
مِنتائای هُیچ چی ناپاکی ئو هُیچ کسی گه کارَلی کفارتدار ئو دِروئِن، هرگِس نِمَچوتیَ نوما، فَخَد کسَلی گه نُمو نُیسیاس اِنوم دفتر ژییاین وَرک، مَچِنی اِنوم.