4 نیقودیموس وِتَ بی: «کسی گه پیرَ، چطورَ مَتونی زاندَه بو؟ یانی مَتونی اِدوارَه گِلابیریِ لَم دای ئو باءَ دی؟»
عیسی جوواو داتی: «حخیختاً، موشِمَ بینِت، تا کسی اژ نوو زاندَه ناو، نِمَتونی پاتِشائی خدا بوئینی.»
عیسی جوواو داتی: «حخیختاً، موشِمَ بینِت تا کسی اژ آو ئو روحِ خدا زاندَه ناو، نِمَتونی با اِنوم پاتِشائی خدا.
عیسی وِتیَ بینو: «حخیختاً، موشِمَ بینتو، گه تا لار کُر اِنسو نیرینو ئو خوین او خُرّ نِینو، ژییاین اِنوم ووژتو نِرینو.
ویشتِر شاگردَلی وخدی ایی قصَهلونَ شنَفت، وِتو: «ایی تیَلیمَ سخدَ، کیَ مَتونی قبول کِیتی؟»
اَرِیَگه پِغوم صلیب اَرِه اونَلی گه آخِری اژ بِنَ مَچِن، نایونیَ، مِنتائای اَرِه ایمَه گه هایمِ رئی نجاد، قدِرت خداءَ.
آم نفسونی، چیئَلی گه اژ روحِ خداءَ قبول نِمِهِه، اَرِیَگه وَه نظر او نایونیَ ئو نِمَتونی بفیَمیو، اَرِیَگه فَخَد وَه فیَم روحانیَ ماو اونِلَ بفیَمی.