12 اَرّ وخدی گه اِبارَه چیئَل زمینی وَهگَرد هُمَهم قصَه کِرد باوارتو نَهَرد، چطور اَرّ اژ چیئَل آسمونی اَرِنتو بوشِم باوارَ مِهِینو؟
حخیختاً، موشِمَ بینِت گه ایمَه اژ اَ چیئَه گه مَذانیم قصَه مِهِیم ئو اَر اَ چیئَه گه دیمونَ شاتیَ مِیم، مِنتائای هُمَه شاتی ایمَه قبول نِمِهِینو.
عیسی جوواو داتی: «حخیختاً، موشِمَ بینِت، تا کسی اژ نوو زاندَه ناو، نِمَتونی پاتِشائی خدا بوئینی.»
عیسی جوواو داتی: «حخیختاً، موشِمَ بینِت تا کسی اژ آو ئو روحِ خدا زاندَه ناو، نِمَتونی با اِنوم پاتِشائی خدا.
وا هر جا بِیتی مَچو؛ دَنگَ مَشتوئینی، مِنتائای نِمَذانین اژ کوءَ مای ئو ویرِ کوءَ مَچو. هر کسیشی گه اژ روحِ خدا زاندَه بو، هُنَسَ.»
اِراسی گه سِرّ دینداری فِرَه کَلِنگَ: او گه اِنوم جسم ظاهر بی، وَهسونگَ روحِ خدا ثابت بی، فریشدَهل اوُ دی، اِنومجا قومَل اِلوم بی، اِنوم دنیا ایمونو آوِردَ بی، ئو وَه جِلال، ویرِ بِلِنگ بَریا.
اِبارَه یَه، چیئَل فِرِه اَرِه وِتِن دیریم، مِنتائای تیَریف کِردِنو سخدَ، اَرِیَگه گوشَلتو سنگینا بینَ.
مِحبت هَر یَسَ، نه یَگه ایمَه مِحبتمو کِردوئی اَر خدا، بلکِم او مِحبت کِردی اَر ایمَه ئو کُر ووژ کِلکِردی تاگَه کفارَه گنائَلمو بو.