3 اَسَه، مریم عطِر خیمتیای اژ گل سنبل خالص گه نزیک نیم لیتر بی، گِرتی ئو رِشونی اَر رُی پال عیسی ئو وَه گیسَلی پال او حُشگا کِردی، هُنَ گه اَ مالَ پِرا بی اژ بو عطِر.
مِنتائای فَخَد یِه چی لازمَ؛ مریم بیَرَ خوئِهَه شیَه کِردیِ، گه اَژی نِمَسینِنی.»
تو روینِت نَسائی اِسَر مِناِرا، مِنتائای او پائلمَ روین عطِردار سائیتی.
مریم هَراَ ژَنَ بیَ گه خداون عیسی وَه عطِر مسح کِردی ئو وَه گیسَلی پال او حُشگا کِردی. اِسگَه بِرای ایلعازَر مریض بوئی.
وخدی یَه وِتی، چی ئو هِنا کِردی اَر خُیَه ووژ مریم، بیکِشکی وِتَ بی: «استاد هار ایرَه ئو هِناتَ مِهِه.»
مریم رَسی اَر جای گه عیسی بیتی ئو وخدی او دیتی، کَت اَر رُی پال عیسی ئو وِتی: «آقا، اَرّ اَر ایرَه بیاین بِرام نِمَمِرد.»
نیقودیموسیش گه وِرِکار وَهشو چوئی اَرِه تک عیسی، هات ئو وَهگَرد ووژ نزیک پنجا کیلو سدر ئو کافور گه هاوِنتوئی اَر یَک، آوِردی.