6 عیسی ایی متلَ اَرِنو تیَریف کِردی، مِنتائای اُوُ نَفیَمین چِئونَ بینَ موشی.
عیسی کُل ایی چیئِلَ وَه مَتَلا اَرِه مردِم تیَریف کِردی ئو بِخِر اژ متل هُیچئون نوئتِنی.
اَسَه پِرسیتی: «آیا کُل ایی چیئَلتونَ فیَمی؟» جوواوُ دا: «اَاَ!»
او چیئی بیمَتَل وَه بی نِموئتِنی؛ مِنتائای وخدی گه وَهگَرد شاگردَلی تَنیا بی، کُل چی اَرِنو میَنا مَهَردی.
«یوئنَمَ اِجور متل وِتَ هُمَه؛ مِنتائای زمونی مای گه دیَر هُنَ وَهگَردتو قصَه نِمَهَم، بلکِم آشگارا اژ باوَه موشِمَ بینتو.
اَسَه شاگردَلی وِتو: «اِسگَه آشگارا قصَه مِهِین نه وَه متل.
اَسَه دَمَرَگَ سخدی کَت اِنوم یهودیَل ئو موئِتو گه «ایی پیا چطورَ مَتونی لار ووژ بیَ بینمو تاگَه بیریم؟»
ویشتِر شاگردَلی وخدی ایی قصَهلونَ شنَفت، وِتو: «ایی تیَلیمَ سخدَ، کیَ مَتونی قبول کِیتی؟»
مصقود چَه بیتی گه وِتی، ”مِنِیمَ مِهِینو، مِنتائای مِنَ دی نِمِهِینو؛ ئو اورَه گه مِه هم، هُمَه نِمَتونینو باینو“؟»
اُوُ نَفیَمین گه اِبارَه باوَه وَهگَردو قصَه مِهِه.
اَرِهچَه قصَهل مِه نِمَفیَمینو؟ وَه خاطر یَگه نِمَتونینو کلوم مِه قبول کِینو.
آم نفسونی، چیئَلی گه اژ روحِ خداءَ قبول نِمِهِه، اَرِیَگه وَه نظر او نایونیَ ئو نِمَتونی بفیَمیو، اَرِیَگه فَخَد وَه فیَم روحانیَ ماو اونِلَ بفیَمی.
ایی متل راسَ، اِبارَه چیئی موشی گه هاتیَسَ سرو: «سگ گِلامیری اَر استفراخ ووژ»، ئو «خنزیل شوریا، اَر پِل هُاردِن اِ هَری.»
ایمَه مَذانیم گه کُر خدا هاتیَ ئو فیَم داسیئونمو تا او گه حخیختَ، بشتاسیم ئو ایمَه هایم اِنوم او گه حخیختَ، یانی کُری عیسی مسیح. اوءَ خداءِ حخیخت ئو ژییاین ابدی.