1 «حخیختاً، موشِمَ بینتو، اَ کسَ گه اژ دِراخِل کُرِنگ نَچو اِنوم، بلکِم اژ رئیایتِرا بِچو اِسَر، اَوَه دُز ئو مِلَهبگیرَ.
«اژ پِخَمَرَل دِروزِنِ دویرا بِگِرِن. اونَل وَه جِنِک میا مان اَرِه تک هُمَه، مِنتائای اِ باطنا گُرگَل دِرَّندَهن.
اَسَه یِگِلیتِر وِتیَ بینو: «حخیختاً، موشِمَ بینتو، مِه اَرِه کاوِرَل،’دِراخِلِم‘؛
عیسی جوواو داتی: «حخیختاً، موشِمَ بینِت، تا کسی اژ نوو زاندَه ناو، نِمَتونی پاتِشائی خدا بوئینی.»
ئو چطور موعظَه بِهَن، اَرّ کِلنوئن؟ هَرهُنَ گه اِنوم کِتاو اِشعیا پِخَمَر نُیسیاءَ: «چَنی رنگینَ پال کسَلی گه خَوَر خَوش انجیل اِلومَ مَهَن.»
اَرِیَگه هُنَ کسَلی خِلمت اژ خداون ایمَه مسیح نِمَهَن، بلکِم هانَ دُم لَم ووژونا ئو وَه قصَهل نرم ئو چاپلوسی، دل آمَل سادَه فنَ میَن.
اونَل باس دَمو بوئنی، اَرِیَگه وَه خاطر فادَه ناحخ، چیئَلی تیَلیمَ میَن گه نَباس تیَلیم دَن، ئو هُنَ خانوادَهل بِنکُل نابودَ مَهَن.
هُیچکس ووژ ایی افتخارَ نِمِهِئَه هِن ووژ، بلکِم فَخَد وخدی گه خدا دَوَت کِیتی، هُنَ گه هارون دَوَت بی.
اِبارَه ایی نجادَ، پِخَمَرَل خو پاپِ بینَ، پِخَمَرَلی گه اِبارَه فیضی گه اَرِه هُمَه مَیِّن بیَ، نبوّتو کِرد.
مِنتائای اِنوم قوم، نبوّتکَرَل دِروزِنِیش بین، هَرهُنَ گه اِنوم هُمِهیش مَلِمَل دِروزِنِ هَن گه وَه بیکِشکی تیَلیمَل خِلَطی مارِن گه باعث نابودیَ موئن ئو جُجُ آقای گه اِدوارَه خِرینَسی، حاشاءَ مَهَن، ئو هُنَ، نابودی ناهَلمونهی مارِنَ سر ووژو.
اونَل اژ طَمائو، وَه یاری قصَهل دِرو، خارَتتونَ مَهَن. مِنتائای مکومیَتو گه وِرِکار مَیِّن بیَ، بیگار نَنیشتیَ ئو نابودیو نَحیوَتیَ!
اِاِ عزیزَل، وَه هر روحی باوارتو ناآشدوئی، بلکِم روحَل اِنتحو کَن تاگَه بِفیَمینو گه اژ خدان یاگَه نه. اَرِیَگه پِخَمَرَل دِروزِنِ فِرِهی چِنَس اِنوم دنیاآ.