10 او اِنوم دنیا بی، ئو دنیا وَهسونگَ او خَلک بی؛ وَه ایی حالا دنیا او نشتاسیتی.
باوَهم کُل چی سپارتیَسیَ مِه. کس کُر نِمَشتاسی بِخِر اژ باوَه ئو کس باوَه نِمَشتاسی بِخِر اژ کُر ئو اونَلی گه کُر بِیتی باوَه اَرینو آشگارا بِهِه.
او هات اِنوم مِلکِمِحل ووژ، مِنتائای قوم ووژ نَچِنیِ گِرد.
هُیچکس هرگِس خدا نِئیَسی. مِنتائای اَ یَکونَه کُر خدا گه ها باووش باوِهاِر، هَراَ کسَ، خدا شناسونی اَر ایمَه.
کُل چیئَل وَهسونگَ او خَلک بین، ئو اژ هر چیئی گه خَلک بی، هُیچی بی او خَلک نوئی.
ایی نُیرَ اِ تیَریکی بِریقَه مِ ئو تیَریکی حریف اَوَه نوئیَ.
«اِ باوَه صالح، دنیا تو نِمَشتاسی، مِنتائای مِه تونَ مَشتاسِم، ئو یوئنَ فیَمینَ گه تو مِنِت کِلکِردیَ.
مِنتائای جوواو عیسی یَه بیَ گه «باوَهم هَنی کارَ مِهِه، مِنیش کارَ مَهَم.»
وَه ایی حالا ووژَ بیشات نِئیشتی؛ اَرِیَگه خوئیتون اَرِنَ مَهَردی ئو وَه وارونی گه اژ آسمونَ ماوارونی ئو ثمر پِرباری گه اِ فصلَل موئَشخیاتی، دلَلتون اژ خوراک ئو خَوشی پِرا مَهَردی.»
اَرِیَگه وَه حکمت خدا، دنیا نتونستی وَهسونگَ حکمتْ، خدا بشتاسی، خدا هُنَ صِلا دیتی گه وَهسونگَ هَرایی نایونیَ گه موعظَه مِهِیم، کسَلی گه ایمونَ مارِن، نجاد بِ.
هُیچکُم اژ حکِمرونَل ایی دنیاءَ ایی حِکمتونَ نَفیَمی، اَرِیَگه اَرّ اونَ مَفیَمیان، خداون جِلالو نِمَکیشیا اَر صلیب.
وَه ایی حالا فَخَد یِه خدا اَرِه ایمَه هَس، یانی باوَه آسمونی، گه کُل چی اژ اوءَ، ئو ایمَه اَرِه اوئیم؛ ئو فَخَد یِه خداون هَس، یانی عیسی مسیح، گه کُل چی وَهسونگَ اوءَ ئو ایمَه وَهسونگَ او هِیم.
اَرِیَگه کُل چی وَهسونگَ او خَلک بی: اَ چیئَه گه ها آسموناِر ئو اَ چیئَه گه ها رُی زَمی، چیئَلی گه ماو بوئینیو ئو چیئَلی گه نِماو بوئینیو، تختَل ئو حکِمرونیَل، ریاستَل ئو قدِرتَل، کُل وَهسونگَ او ئو اَرِه او خَلک بین.
وَهسونگَ ایمونَ گه ایمَه مَفیَمیم گه دنیا وَهسونگَ کلوم خدا خَلک بی، هُنَ گه اَ چیئَه گه موئینیم اژ چیئَلی گه نِماو بوئینیم دُریس بی.
سِیل کَن باوَه چه مِحبتی اَر ایمَه کِردیِ تاگَه ایمَه آیلَل خدا هِنا بوئیمو! ئو هَرهُنِیشَ هِیم! اَژونَسَ گه دنیا ایمَه نِمَشتاسی، اَرِیَگه او نشتاسیتی.