6 مِنتائای وَه ایمو بِیتی ئو هُیچ چِرچِ دل نیَری، اَرِیَگه هر کی چِرچ بیَریِ دل، اِجور موج دریاءَ گه وا مِیتی اَری ئو ایلا ئو اَلاءَ مِهِیتی.
پطرس جوواو داتی: «اِاِ آقا، اَرّ تونین، فِربو بِئونِم تاگَه وَه رُی آوا بام اِرَه تک تو.»
هیزگِر بِچُءَ هُار ئو اَرِه یَگه بِچینَ گَردو چِرچِ دل نیَر، اَرِیَگه مِه کِلِمکِردِنَ.»
تا دیَر اِجور آیلَل نوئیمو تا وَه موجَل ویرِ هر لای هُوَ بیریم ئو وا تیَلیمَل جوراجور ایمَه بیَری ویرِ ایلا ئو اَلا ئو فن آمَلی بیریم گه اَرِه اژ رئی اِرآوِردِن نشقَه مَکیشِن.
ایلَهَه آواخدِم یَسَ گه پیال اِ کُل جا، بی خِض ئو مِرافَه، دَسَل مقدّس اَرِه دوعا بِگِرِنِ رُ.
بورِن بییَگه سُسا بوئیمو، سفدِسخد بچسبیمون اَر امیدی گه اعترافَ مِهِیمی اَری، اَرِیَگه وَدَهدهندَه اَمونتدارَ.
ئو بیایمو مِحالَ وَه دل خدا بوئیمو، اَرِیَگه هر کی نزیکا ماو اَر او، باس ایمو داشدوئیتی گه او هَسی ئو وَه کسَلی گه مِنِیَ مَهَنی اَجِرَ مِ.
وَه تیَلیمَل جوراجور ئو بِلُجوئی اژ رئی اِرنان، اَرِیَگه خوءَ گه دل اِنسو اژ فیض قویَت بِگِری، نه اژ خوراکَلی گه اَرِه کسَلی گه هانَ دُمونا، نفعی نِرِن.
اَرِیَگه هُنَ آمی نَباس گُمو بِهِه گه چیئی اژ خداونَ ماریَ دس،
دوعای گه وَه ایمو بو، مریض شِفا مِ ئو خداون او هیزَمِ ئو اَرّ گنا کِردیَسی، بَشخیا ماو.
ایی مَلِمَل دِروزِنِ، کیَنیَل بیآوْ ئو کَرِّدویَلی کِن گه واهوفَه تار کِردِنِ، تیَریکی شوءَزنگی اَرِنو مَیِّن بیَ.