12 خَوزگالَ کسی گه اِنوم اِنتحونَل طاخَتَ ماری، اَرِیَگه وخدی اِ اِنتحو سربِلِنگ بو، اَ تاج ژییاینَ ماریَ دس گه خداون وَدَه داسیَ دوسدارَل ووژ.
دُما یَگه مِدت کمی عذاوتو کیشی، خداءِ کُل فیضَل گه هُمَه اِنوم مسیح دَوَت کِردیَسیَ جِلال ابدی ووژ، ووژ اِدوارَه بِناتونَ مِهِه، ئو موکَم ئو زوردار ئو پایارتونا مِهِه.
اژ جُورَلی گه وَه ایی زویَ مَکیشین زِلَت نَچو. سِیل کَ، ابلیس وَه ایی زویَ بِری اژ هُمَه ماوژیِ زندو، تا اِنتحو بوئینو ئو دیَه روژ عذاوَ موئینینو. تا مِردِن وفادار بِمین، گه مِه تاج ژییاینتَ موئَشخِمئون.
اِسگَه ایمَه کسَلی خوشبختَ مَذانیم گه پایار مَنِنَ ئو هُمَه اِبارَه صبِر ئو تیَمِل ایوبتو شنَفتیَ ئو دیتونَ گه خداون آخِرسر چَه اَرِه کِرد، ئو خداون چَنی رِئیم ئو مِرِبونَ.
ئو ایمَه مَذانیم اَرِه اونَلی گه خدا دوس دیرِن ئو مِطابق خواس او دَوَت بینَ، کُل چیئَل وَهگَرد یَک اَرِه خِریَّت کارَ مَهَن.
کُل مردِم وَه خاطر نُم مِن اژ هُمَه بیزارَ موئن. مِنتائای هر کی گه تاگَه آخِر طاخَت باری، نجادَ مَگِری.
هر کی مِسابقَه مِ سزاءَ مِ اَر ووژ گه اِ کُل چی نوا ووژ بِگِری. اُوُ اَرِه یَه هُنَ مَهَن تاگَه تاجی گه اژ بِنَ مَچو، بارنَ دس؛ مِنتائای ایمَه اَرِه تاجی گه اژ بِن نِمَچو، هُنَ مِهِیم.
مِنتائای جُجُ اَرّ وَه خاطر صالحبیئین عذاوتو دی، بِرَکتَ مَگِرینو! «اژ چیئَلی گه اُوُ زِلِئونَ مَچو، زِلَتو نَچو ئو هولتون اِرانَگِری.»
اَژیرِ دُما تاج صالحبیئین اَرِنِم آمادهءَ، تاجی گه خداون، اَ داور عادلَ، اِ اَ روژَ موئَشخِتیَ مِه -نه فَخَد وَه مِه بلکِم وَه کُل کسَلی گه وَه دارا بینَ اَرِه ظاهربیئِنی.
بِرال عزیزِم، گوش بِگِرِن! مَر خدا ژارَل ایی دنیاءَ اِنتخاو نَهَردیِ تاگَه اِ ایمو دولَمَن بوئن ئو بوئنَ وارث اَ پاتِشائیَ گه وَدَه داسیَ دوسدارَل ووژ؟
تا وخدی رِئیس شوئونَل ظاهر بو، تاج جِلالی گه اژ بِن نِمَچو، بارینونَ دس.
مِنتائای هَراَ جورَ گه اِشعیا پِخَمَر نُیسونیِ: «اَ چیئَه گه هُیچ چیَمی نِئیَسی، هُیچ گوشی نَشتَفتیَسی، ئو وَه فگِر هُیچ کس نَرَسیَ، خدا اَرِه دوسدارَل ووژ، آمادَه کِردیَسی.»
«هر کی فائق بای، یَه موئَشخِمیئون گه وَهگَرد مِه بنیشی اَرسر تخت مِه، هَرهُنَ گه مِنیش فائق هاتِم ئو وَهگَرد باوَهم نیشتِم اَرسر تخت او.
بلکِم اژ یَگه شیَریک عذاوَل مسیحَ موئینو خَوشال بوئن، تا موقَع ظاهربیئِن جِلال او وَه خَوشی دودَسمالَه بِگِرینو.
مِنتائای اَ کسَ گه خدا دوس دیری، وَهسونگَ خدا شناسیا ماو.
«مِه کسَلی تنبیَه مَهَم ئو خِضَ مَهَم اَرینو گه دوسو دیرِم. اِسَه بور اَر سر خیرَت ئو توئَه بِهَه.
اَ روژَل وِر اژ یَه بارنَ ویرتو، زمونی گه تازَه نُیردارا بوئینو؛ اِ اَ روژِلَ، اِ جنگ کَلِنگیَ گَرد عذاوَل طاختتو آوِرد.
ئو وَه ایی جورَ، ابراهیم دُما یَگه وَه صبِر چیَمَرئی مَن، وَدَه آوِردیَ دس.
اَسَه پاتِشا موشیَ اونَلی گه هانیِ لا راسا: ”بورِن، اِاِ کسَلی گه اژ باوَه مِه بِرَکتتو گِرتیَ، اَ پاتِشائیَ بیَرنَ میرات گه اژ بِنیا دنیا اَرِه هُمَه آمادَه بیَ.
وَه ایمو بی گه ابراهیم وخدی اِنتحو بی، اسحاق پیشکَش کِردی؛ ئو او گه وَدَهل خدا گِرتوئیتی، داشدی کُر یَکونَه ووژ قُرونیَ مَهَردی،
ایمَه مِحبتَ مِهِیم اَرِیَگه اولبار او مِحبت کِردی اَر ایمَه.
مَر اَ پَنتون اِنوم کِتاو امثال سلیمان اِویر چیَ گه هُمَئَه کُرَل هِناءَ مِهِه، موشی: «اِاِ کُرِم، تربیت خداون خوار نَذان، ئو وخدی خِضت اَرینَ مِهِه دلسردا نو.
«خَوزگالَ هُمَه، وخدی گه مردِم وَه خاطر کُر اِنسو، اژ هُمَه بیزار بوئن ئو هُمَه اِنوم ووژو تار کَن ئو دُشمینتونئون دَن ئو بَنُمتو کَن.
ئو طاخَت، شصخیتَ ماریَ بار، ئو شصخیت، امیدَ ماریَ بار؛
تقِلا ووژِت بِهَه گه وَه دل خدا بوئین، اِجور عمِلِهی گه دلیلی اَرِه خجالت نِری ئو کلوم حخیخت وَه دُریسَ میَریَ کار.
اَرّ وَه خاطر نُم مسیح دُشمینَ میَنئونتو، خَوزگالَ ووژتو، اَرِیَگه روح جِلال، روحِ خدا اَررُی هُمَه سِتارَ مَگِری.