3 مِنتائای اِنوم هُمَه اژ بیعصمتی یا هر جور ناپاکی یا شَوَتپِرَسی جُجُ نَباس قصهی بو، اَرِیَگه ایی چیئِلَ لائق ایمودارَل مسیح نیَ.
اَرِیَگه اژ دلَ گه فگِرَل گَن، آم کُشتِن، زِنها، بیعصمتی، دُزی، شاتی دِرو ئو بُختِم اِرَمای.
اَسَه وِتیَ مردِم: «حُواستو بو ئو ووژتون اژ کُلِ جور هَلگ دائِن ئو طَما دویرا بِگِرِن، اَرِیَگه زِنِهی آم وَه فِرَه بیئین مالِمنالی نیَ.»
شیخَل فرقَه فَریسی گه پیلدوس بین وخدی ایی قصَهل عیسیئونَ شنَفت ریشخَنو کِرد.
مِنتائای باس اِنوم نُامهی اَرِنو بِنُیسِنیم گه اژ خوراکی گه وَه خاطر پیشکَشی اَر بِتَل نِجس بیَ، اژ بیعصمتی، اژ گوشد حِوونَل تاسیا ئو اژ خوین هُاردِن پیَریز کَن.
مِه چیَمِم اَر نُخِرَه ئو طِلا ئو جِنِک کس نیَ.
اونَل اژ کُلِ جور نادُریسی، شرَباری، طَما ئو گِنهِستِن پِرِن. پِر اژ حَسوئی، آمکشتِن، جنگ، رِنگَری ئو گَن هِستِن اَرِه کسَلیتِرِن. اونَل راوَبار،
تاگَه هَراَ جورَ گه لائق ایمودارَل مسیحَ، اِنوم خداون، بِچینونیِ گِرد ئو اِ هر چیئی گه هَوَجِه کَتیئورتو، یاری دَنی، اَرِیَگه او یاری فِرِه، داسیَ فِرَه کسَل، هَمیش وَه مِه ووژِم.
عضا لار ووژتو تسِلیم گنا نَهَن تاگَه وسیلَه ناراسی بوئن، بلکِم اِجور کسَلی گه اژ مرگ گِلوناهُاردیَسَ زِنِهی، ووژتو تسِلیم خدا کَن تاگَه عضا لارتو اَرِه خدا وسیلَه راسی بوئن.
ایمَه نَباس بیعفتی بِهِیم، هُنَ گه بِری اژ اونَل کِردو ئو وَه یِه روژ بیس ئو سه هزار نفر مِردِن.
حخیخت یَسَ گه خَوَر رَسیَ اِنوم هُمَه بیعصمتی هَس، اویشَ وَه اَجورَ گه جُجُ بِتپِرَسَلیش طاخَت نِمارِن، اَرِیَگه شنَفتِمَ پیای کَتیَسِ ژَنباوَه ووژ.
موشینو: «خوراک اَرِه لَمَ ئو لَم اَرِه خوراک»، ئو خدا، هم یَه ئو هم اَوَه اژ بِنَ میَری. لار آم اَرِه بیعصمتی نیَ، بلکِم اَرِه خداونَ ئو خداونیش اَرِه لار،
اژ بیعصمتی بِحوان! هر گنایتِر گه اِنسو بِهِه، اژ لاری اِدِرَ، مِنتائای کسی گه بیعصمتیَ مِهِه اَر لار ووژ گنا مِهِه.
زِلَمَ مَچو وخدی گِلارم اَرِه تَکتو، خداءِ مِه، اِدوارَه اَرتَک هُمَه، مِه فِروتنا کِ، ئو مِه مجبور بوئم اَرِه کسَلی گه وِرِکار گنائو کِردیَ ئو اژ ناپاکی، بیعصمتی، ئو عِیاشیَلی گه کِردونَ توئهئو نَهَردیَ، هَری بِگِرِم سر.
اَرِیَگه جُجُ اَر زوئو آوِردِن چیئَلی گه اُوُ وَه بیکِشکی اَنجومَ میَن، باعث خجالتَ.
اَرِیَگه زقینتو داشدوئی گه هُیچ آم بیعصمت یا ناپاک یا شَوَتپِرَس گه هَراَ بِتپِرَسیَسَ، اِنوم پاتِشائی مسیح ئو خدا بیَری نِری.
فَخَد بِیلِن اِ زِنِهیتو رفدارتو لائق انجیل مسیح بو، تاگَه چه مِه بام ئو هُمَه بوئینِم چه نوئم، اِبارَه هُمَه بشتوئِم گه سفدِسخد اِ یِه روح هوسیاینونَ، وَه یِه فگِر، شونَ شو یَکتِری اَرِه ایمو انجیل تقِلاءَ مِهِینو.
اِسَه هر چیئی گه اِنوم هُمَه زمینیَ بِکُشِن، یانی بیعصمتی، ناپاکی، شَوَت، چیئَل گَن هِستِن، طَما گه هَر بِتپِرَسیَ.
اَرِیَگه خواس خدا یَسَ گه مقدّس بوئینو: ووژتون اژ بیعصمتی دویر بِگِرِن.
اَرِیَگه خدا ایمَه دَوَت کِردیَسیَ مقدّسبیئین نه ناپاکی.
بلکِم وَه کارَل خو، اَجورَ گه لائق ژِنَلی کَ گه ادعاءَ مَهَن خداپِرَسِن.
نه یَگه شِراوی بو، یاگَه زور بوشی، بلکِم فَخیر ساگوشکَتی بو، ئو نه جنگَری، یا پیلدوس.
اَرِیَگه پیلدوسی ریشی کُلِ جور گَنیَ، وَه خاطر هَر ایی طَما پیلَسَ گه بِری اژ رئی ایمون اِرهاتِنَ، دردَل فِرِهئونی کِردیَسَ گیژ ووژونا ئو زیَمدارا بینَ.
اَرِیَگه مردِم فَخَد ووژو دوس دیرِن، پیلدوسِن، قُرات ئو کِلَچِن، دُشمینفِروشِن، کورفِربون اژ دائوباوَهلو ئو بولَت ئو ناپاکِن،
اونَل باس دَمو بوئنی، اَرِیَگه وَه خاطر فادَه ناحخ، چیئَلی تیَلیمَ میَن گه نَباس تیَلیم دَن، ئو هُنَ خانوادَهل بِنکُل نابودَ مَهَن.
اَرِیَگه اُسقُفی گه پیشکار خداءَ باس چیئی اِنوم زِنِهی ناوتی گه وَهسونگَ اَوا لارَ بوتی اَری. او نَباس قُرات یا پِرچَشرهاتی یا عِرَخی یا تُنتیوَت بو یا هَر هَلگ اَرِه پیل بِ،
هَرهُنَ دایائَل باس رفدارو وَه عزّتا بو. نَباس بُختِمچی یا بَنَه شِراو بوئن، بلکِم باس اَ چیئَه گه دُریسَ تیَلیم دَن.
تاگَه هُیچکُم اَژینتو اِجور عیسو بیعصمت یاگَه نامقدّس ناو، گه حخ اولزا بیئِن ووژ فِروتیَ جُمی آش.
ریئَن خدا گه ها نوم هُمِهاِر شوئونی کَن ئو مِتیَهجی بوئنی، نه وَه زور بلکِم وَه میل، [هَراَ جورَ گه خدا مِیتی]؛ ئو نه اَرِه فادَه ناحخ بلکِم وَه شوقا.
مصقوصاً اونَلی گه هانَ دُم هُواوهوس فاسد نفْس ووژونا ئو هر قدِرتواختیاری خوارَ مَذانِن. یوئنَ اَخِنَ گُرساخ ئو قُراتِن گه اژ کِفِر کِردِنَ کَلِنگَل آسمونی زِلَئو نِمَچو؛
اونَ چیَمَلی دیرِن پِر اژ زِنها گه اژ گنا کِردِن سیر نِموئن. ایی آیلَل لیَنتَ، گیونَلی گه سُسِن ماوژِنِ تِلَه ئو دلَلون اَرِه طَما آوِردیَسَ عمل!
اونَل اژ طَمائو، وَه یاری قصَهل دِرو، خارَتتونَ مَهَن. مِنتائای مکومیَتو گه وِرِکار مَیِّن بیَ، بیگار نَنیشتیَ ئو نابودیو نَحیوَتیَ!
«مِنتائای چیئَلی اَرضد تو دیرِم. اَر اورَه کسَلی دیرین گه چسبینَس اَر تیَلیم بَلعاما، هَر اَوَه گه یاء بالاق داتی گه کُچِکی گه باعث کَتِن بنیاسرائیل بو، بِنی اَر وَر پائلو تاگَه اُوُ خوراکی گه پیشکَشَ ماو اَر بِتَل بیرِن ئو بیعصمتی بِهَن.
مِجالِم دائون تاگَه توئَه بِهِه مِنتائای او نِمَچوءِ ژیر یَگه اژ بیعصمتی ووژ توئَه بِهِه.
مِنتائای بیجورَتَل ئو بیایمونَل ئو تویکتیَلَل ئو آمکُشَل ئو زِنهاکارَل ئو جادوگرَل ئو بِتپِرَسَل ئو کُل دِروزِنَل، دریاچَه گُرگِرتی وَه آگِر ئو گوگرد، ماوَ نَصُیو. یَه مرگ دوئِمَ.»
سگَل ئو جادوگرَل ئو زِنهاکارَل ئو آمکُشَل ئو بِتپِرَسَل ئو هر کی گه دِرو دوس دیری ئو اَنجومَ مِیتی، هانَ دِریر.
اونَل هَمیش اژ آم کُشتِن ئو جادوگری ئو بیعصمتی ئو دُزیَل ووژو توئهئو نَهَرد.