31 هر جور تیَلی، خَضو ئو خِض، قارَه، بُختِم ئو هر جور گَنی هِستِن اژ ووژتو دویرا کَن.
کُل شیَر بیَ قالِقی! مردِم اژ هر لای اِریشتو آوِرد ئو پولُسو گِرت اژ معبدو کیشیَ دِریر ئو هِرازِه دِرَل معبد اِ پِشت سرونا بُوئنیا.
«دَمو پِر اژ تیَلی ئو نُئِرَ.»
اِاِ بِرال، اِ درک ئو فیَم اِجور آویل نوئن، بلکِم اِ گَنی کِردِن اِجور کورپَه بوئن. برعسک، اِ درک ئو فیَم اِجور آم بالغ بوئن.
اِسَه بورِن ایی عِدَ جَشت بِگِریمو، نه وَه حمیرتُرش کُینَه، یانی حمیرتُرش کینَت ئو شرَباری، بلکِم وَه نونِ فطیر رُیراسی ئو حخیخت.
اَرِیَگه زِلَمَ مَچو گه هایتِر وخدی بام اَرِه تَکتو هُمَه اَجورَ گه مِم، نوئینِم، ئو هُمِهیش اَجورَ گه مِتو، مِه نوئینینو. زِلَمَ مَچو گه اَر اورَه قی، حَسوئی، خِض، دشمنی، کینَت، بُختِم، خِوَت، قُراتی ئو بینظمی بو.
بِتپِرَسی ئو جادوگری؛ دشمنی، جنگ، حَسوئی، خِض، خودخواهی، فَساتی، جیایی،
تا طُرُخ زِنِهی قدیم ووژتو، یانی اَ اِنسو قدیمَ گه وَه خاطر هُواوهوس گنا گَنیائی، اِ وَرتو بِکَنینو.
اِسَه، دِرو وِتِن بِنِنِ لا، هَر کُم اَژینتو وَهگَرد هُمسای وَه راسی قصَه بِهِه، اَرِیَگه ایمَه کُل، عضا یَکتِریئیمو.
«عصبونی بوئن، مِنتائای گنا نَهَن»؛ نِیلِن خِضتو بِکیشیِ ایوارَه.
اِاِ میردَهل، ژِنَل ووژتو دوس داشدوئی ئو خِض نَهَن اَرِنو.
مِنتائای اِسگَه باس کُل یوئنَ اژ ووژتو دویرا کِینو، یانی خِض، خَضو، گَن هِستِن اَرِه یَکتِری، بُختِم ئو قصَهل گَنی گه اژ دَمتون اِرَمای.
هَرِ ایی جوریشَ ژِنَلو باس سنگین بوئن، بُختِمچی نوئن، بلکِم وَه سر ووژونا بوئن ئو اِ کُل چی وفادار بوئن.
نه یَگه شِراوی بو، یاگَه زور بوشی، بلکِم فَخیر ساگوشکَتی بو، ئو نه جنگَری، یا پیلدوس.
اژ یوئیشَ گذشتَه، عادتَ مَهَنَ تَمَلی ئو مالَمال گیردین؛ ئو نه فَخَد تَمَلِن، بلکِم موئنَ راوَبار ئو فِضول، ئو قصَهلی گه نَباس بوشِن مارِنَ زوئو.
اژ بَثَلی گه اژ نایونی ئو اَخمَخیِن دویرا بِگِر، اَرِیَگه مَذانین باعث مِرافَهلَ موئن.
عاطفَه نِرِن، کینَتی ئو بُختِمچیِن، بیقِدِبَن ئو وَشی، ئو دشمن خوئیِن
اَرِیَگه اُسقُفی گه پیشکار خداءَ باس چیئی اِنوم زِنِهی ناوتی گه وَهسونگَ اَوا لارَ بوتی اَری. او نَباس قُرات یا پِرچَشرهاتی یا عِرَخی یا تُنتیوَت بو یا هَر هَلگ اَرِه پیل بِ،
هَرهُنَ دایائَل باس رفدارو وَه عزّتا بو. نَباس بُختِمچی یا بَنَه شِراو بوئن، بلکِم باس اَ چیئَه گه دُریسَ تیَلیم دَن.
بِرال عزیزِم، یَه بِذانِن گه هر کی باس اِ شِنَفتِن زِل بو، اِ قصَه کِردِن آروم بو ئو دیر عصبونی بو!
مِنتائای اَرّ هُمَه اِنوم دلتو حَسوئی تیَل ئو حرصی دیرینو گه اژ خودخواهیتونَ، وَه ووژتو ننازِن ئو اَرضد حخیخت دِرو نوشِن.
اِاِ بِرال، اژ گَنی یَکتِری نوشِن. کسی گه اژ گَنی بِرا ووژ بوشی یاگَه اَر او قضاوت بِهِه، اَرضد شریعت گَن وِتیَسی ئو اَر شریعت قضاوت کِردیَسی. مِنتائای اَرّ هُمَه اَر شریعت قضاوت بِهِینو، دیَر اَوَه نیئینو گه شریعتَ ماریَ جا، بلکِم قاضی اَوینونَ!
اِسَه هر جور گَنی، هر جور رِنگَری ئو دودَم دوزوئونی ئو حَسوئی، ئو هر جور بُختِم اژ ووژتو دویرا کَن
ایمَه نَباس اِجور قائِن بوئیمو گه هِن اَ شریرَ بیَ ئو بِرا ووژ کُشتی. ئو اَرِهچَه او کُشتی؟ اَرِیَگه کارَل ووژ گَن بی ئو کارَل بِرای دُریس.
هر کی اژ بِرا ووژ بیزارَ، قاتلَ ئو هُمَه مَذانینو گه ژییاین ابدی لیز نَگِرتیَس اِنوم هُیچ قاتلی.
اَسَه دَنگ کَلِنگمی اِنوم آسمو شنَفت گه موئِتی: «اِسگَه نجاد ئو قویَت ئو پاتِشائی خدامو، ئو قدِرت مسیحِ او هاتیَ. اَرِیَگه اَ بُختِمچی بِرال ایمَه گه شو ئو روژ اَرتَک خدامو، بُختِمَ مِ اَرینو، آوشدونَس اَر زَمی.