30 روحِ قدوس خدا گه وَه او اَرِه روژ نجاد میر بینونَ، خَمین نَهَن.
عیسی، وَه پیرّا سِیل کِردی اَر کسَلی گه اِ دورا بینی ئو خَمین اژ سنگدلیو، وِتیَ اَ پیا: «دسِت دِریژ کَ.» او دس ووژ دِریژ کِردی ئو دَسی اِجور اول آزاآ بی.
مِنتائای وخدی بِنیا ایی چیئِلَ بِنِری، راس بوسِن ئو سِرَل ووژتو بِگِرِنِ بِلِنگ، اَرِیَگه آزادی هُمَه نزیکَ!»
اَوَه گه مَچوءِ گِرد شاتی او، میر تاییدَ مِ اَر یَگه خدا حخیختَ.
«اِاِ قومِ یاخی، اِاِ کسَلی گه دلَل ئو گوشَلتو ختینَه نوئیَ! هُمِهیش چُی باوَهلتو هَراَ موسینون اَر نوا روحالقدس.
ئو اَرّ روحِ او گه عیسی اژ مِردیَل زِنیا کِردی، لیز گِرتوئیتی اِنوم هُمَه، او گه مسیح اژ مِردیَل زِنیا کِردی، وَهسونگَ روحِ ووژ گه لیز گِرتیَس اِنوم هُمَه، ژییاینَ موئَشخیَ لارَل فانیتو.
ئو نه فَخَد خلقت، بلکِم ایمَه ووژیشمو گه نوبر روحِ خدا دیریمو، اِ دَرین ووژمونَ مَنُیزِنیم، هُنَ گه وَه شوقا چیَمَرئی آویلاقراری اِ مقوم کُرَلیم، یانی آزادی لارَلمو.
وَهسونگَ اوءَ گه هُمَه هاینون اِنوم مسیحْ عیسی، اَوَه گه اژ جونِم خدا اَرِه ایمَه بیَسَ حکمت، صالحبیئین، قدوسیّت ئو آزدی.
وخدی اَژبِنچیئِنی، اَوَه گه اَژبِنچیئِنی نیَ بِهِئِه وَر ئو فانی، خِرِفانی بِهِئِه وَر، اَسَه اَ کلومِ اِشعیا پِخَمَر وَه اَنجومَ مَرَسی گه موشی: «پیروزی، مرگ سُل اِراداسی.»
آگِر روحِ خدا کورا نَهَن.
هُمَه فگِرَ مِهِینو کسی گه کُر خدا ناسیِ ژیر پا ئو خوین عَتی گه وَه اَوَه وَخم بوئی، ناپاک وَه حساو آوِردیِ ئو بیعزّتی کِردیَسیَ روحِ فیض، چه مِجازات سخدتِری حَخَسی؟
اَژونَبیَ، اژ دس اَ نسِلَ آگِر اژ سرِم چی، ئو وِتِم: ”یوئنَ هَر اِ دل ووژو اژرئیاِرهاتیِن، ئو رئیَل مِنو نَشتاسیَ؛“
ئو اژ دس چه کسَلی چِل سال آگِر اژ سر چوئیتی؟ مَر اونَلی نوئین گه گنائو کِرد ئو لَشَلو کَت اِنوم بیاوو؟