29 دَمتو وَه قصَهل گَن واز نَهَن، بلکِم قصَهلتو اَرِه بِنا آمَلیتِر وَه کار بای تا هَوَجَه یَکی بِگِری، ئو فیض برَسِنیَ کسَلی گه مَشتوئِن.
اِسَه بِیلِن نُیر هُمَه بِکُوءِ اَررُی مردِم تاگَه کارَل خوتو بوئینِن ئو باوَه هُمَه گه ها نوم آسموناِر، جِلال دَن.
کُل مردِم اَژینی تیَریفونَ مَهَرد ئو اژ کلوم پِر اژ فیض او بِلُجوئیونَ ماهات ئو موئِتو: «مَر یَه کُر یوسف نیَ؟»
وخدی اَ دو شاگردَ ایی قصهئونَ شنَفت، وَه دُم عیسیآ کَتِنِ رئی.
اِسَه بورِن وَه دُم چیئیکا بوئیمو گه باعث صُئلوسِلامتی ئو تقویت ایمو یَکتِریَ ماو.
هر کُم اژ ایمَه باس چی خوئی گه اِنوم هُمسا ووژَ موئینی، اَرِه اَوَه خَوشالا کِیتی تاگَه باعث تقویت ایمو بوتی.
وَه ایی حالا، ویشتِر مِم گه اِنوم کلیسا اَرِه تیَلیم دائِن وَه کسَلیتِر پنج کِلمَه وَه عَخِلِم قصَه بِهَم، تاگَه هزارو کِلمَه وَه زوئونیتِر بوشِم.
تا ایمودارَل اَرِه کار خِلمت آمادَه بِهَن، اَرِه بِنا لار مسیح،
او سِرآو رشد کُل لارَ، لاری گه وَهسونگَ کُل مَفصِلَل ووژ، وَه یَکتِری پِوَنَ میری ئو مَنِری اَر قِ یَکا ئو وَه خاطر کار هر عضو رشدَ مِهِه ئو ووژ اِنوم مِحبت بِناءَ مِهِه.
قصَهلتو هَر پِر اژ فیض، وَه خوا طُمدارا بو، تاگَه بِذانینو گه چطور باس جوواو هر کَسیکا بِینو.
اِسَه تشویق یَکتِری بِهَن ئو یَکتِری بِنا بِهَن، هَرهُنَ گه دیرینو مِهِینو.
کردارتو اِنوم خِرِیهودیَل هُنَ وَه عزّتا بو گه اونَلی گه اَرضدتونَ موشِن ئو گَنَکارَل هناتونَ مَهَن، وخدی کارَل خوتو بوئینِن، خدا اِ روژ دیئِنی جِلال دَن.
هَرهُنَ، هُمَه اِاِ ژِنَل، فِربوبَر میردَهلتو بوئن تا اَرّیش بِری اژ کلوم خدا اطاعت نِمَهَن، بییَگه چیئی بوشینو، وَه خاطر رفدار ژِنَلو ایمو بارِن،
اَرِیَگه وَه قصَهلی گه وَه دَنگ کَلِنگ پر اژ قُراتی ئو نَفیَمیَ، اونَلی گه وَه ایی تازَه اژ چِنگ کسَلی گه اژ رئی اِرهاتِنَ حِواینَ، ماوژِنِ تِلَه شَوَتَل نفسونی ووژو.