26 «عصبونی بوئن، مِنتائای گنا نَهَن»؛ نِیلِن خِضتو بِکیشیِ ایوارَه.
مِنتائای مِنَ موشِمئونتو، هر کی خِض بِهِه اَر بِرا ووژ، سزاوار مِحاکمهءَ؛ هر کی ’دُشمینَ‘ بِرا ووژ بِ، سزاوار یَسَ گه اَرتَک شورا یهود مِحاکمَه بو؛ ئو هر کی بوشیَ بِرا ووژ ”اَخمَخ“، سزاوار آگِر جیَنِمَ.
مِنتائای عیسی وخدی یَه دیتی، آگِر اژ سر چِتی ئو وِتیَ شاگردَلی: «بِیلِن آیلَل بان اَرِه تَکِم؛ نوائو نَگِرِن، اَرِیَگه پاتِشائی خدا اَرِه هُنَ کسَلی کَ.
عیسی، وَه پیرّا سِیل کِردی اَر کسَلی گه اِ دورا بینی ئو خَمین اژ سنگدلیو، وِتیَ اَ پیا: «دسِت دِریژ کَ.» او دس ووژ دِریژ کِردی ئو دَسی اِجور اول آزاآ بی.
بِرال عزیزِم، یَه بِذانِن گه هر کی باس اِ شِنَفتِن زِل بو، اِ قصَه کِردِن آروم بو ئو دیر عصبونی بو!
اَرِیَگه عصبونیّت اِنسو، اَ صالح بیئِنی گه خدا مِیتیَ بار نِماری.