3 اَرِیَگه هُمَه مِردینو ئو زِنِهی هُمَه اِسگَه وَهگَرد مسیح اِنوم خدا پنهونَ.
اَ حِنَ، عیسی وِتی: «اِاِ باوَه، اِاِ مالک آسمون ئو زَمی، شگِرتَ مَهَم گه ایی چیئِلتَ اژ دونائَل ئو حکیمَل شاردیَسا ئو اَر آیلَل گُجَر آشگارتا کِردیَ.
دُما مِدتیتِر دنیا دیَر مِه نِموئینی، مِنتائای هُمَه مِنَ موئینینو، اَرِیَگه مِه زِنیئِم، هُمِهیش زِنِهیَ مِهِینو.
«اَرِیَگه خدا اَخَ مِحبت کِردی اَر دنیا گه کُر یَکونَه ووژ داتی تا هر کی ایمو باری اَر او نابود ناو، بلکِم ژییاین ابدی داشدوئیتی.
مِنتائای هر کی اژ اَ آوَ گه مِنَ میَمیَ بی خُرّ دِ، هرگِس اِدوارَه تینی نِماوتی، بلکِم آوی گه مِنَ میَمیَ بی، اِ دَرین او ماوَ کیَنیای گه تا ژییاین ابدی قُلَ میری.»
اَرِیَگه هَراَ جورَ گه باوَه مِردیَل زِنیا مِهِه ئو ژییاینَ موئَشخیَ بینو، کُریش وَه هر کی گه بِیتی، ژییاینَ موئَشخی.
حخیختاً، موشِمَ بینتو، هر کی کلوم مِه گوش بِگِری ئو ایمو باری اَر کسی گه مِه کِلکِردیَسی، ژییاین ابدی دیری ئو داوری اَری نِماوتی، بلکِم اژ مرگ، جاواز بیَسَ ژییاین.
مِنتائای اِژیر نِمَچینو باینون اَرِه تک مِه تاگَه ژییاین بارینونَ دس.
اَرِیَگه اَرّ حِنی گه وَهگَرد خدا دشمن بیمو، وَهسونگَ مرگ کُریا وَهگَرد ووژ دوسیمو داتی، چَنی ویشتِر اِسگَه گه دوسیمو، وَهسونگَ ژییاین او، نجادَ مَگِریم.
تاگَه هَراَ جورَ گه گنا اِنوم مرگ سِلطنت کِردی، فیضیش وَهسونگَ صالحبیئینی گه آخِری ژییاین ابدیَ سِلطنتَ مِهِه، وَهسونگَ خداونمو عیسی مسیح.
هَرهُنَ، هُمِهیش باس ووژتو نِسوَتَ گنا وَه مِردی بِگِرینو، مِنتائای اِنوم مسیحْ عیسی نِسوَتَ خدا، زِنی.
اصِلا! ایمَه گه نِسوَتَ گنا مِردیم، چطورَ مَتونیم اِنوم زِنِهی بِهِیمی؟
اَرِیَگه اِنوم مسیحْ عیسی، شریعتِ روحِ ژییاین، مِن اژ قانون گنا ئو مرگ آزاد کِردی؛
هَراَ جورَ گه نُیسیاءَ: «اِنسو اول، یانی آدم، موجود زِنیای بی»؛ آدم آخِر، ماوَ روحی گه ژییاینَ موئَشخی.
آم نفسونی، چیئَلی گه اژ روحِ خداءَ قبول نِمِهِه، اَرِیَگه وَه نظر او نایونیَ ئو نِمَتونی بفیَمیو، اَرِیَگه فَخَد وَه فیَم روحانیَ ماو اونِلَ بفیَمی.
اَرِیَگه مِحبت مسیح ایمَه ادارَه مِهِه، اَرِیَگه ایمَه زقین دیریم گه یَکی وَه خاطر کُل مِرد، اِسَه کُل مِردِن.
اَرِیَگه وَه ایمو زِنِهیَ مِهِیم، نه وَه اَ چیئَه گه موئینیم.
وَهگَرد مسیح کیشیام اَر صلیب، ئو دیَر مِه نیِم گه زِنِهیَ مَهَم، بلکِم مسیحَ گه اِنوم مِه زِنِهیَ مِهِه؛ ئو ایی زِنِهیَ گه اِسگَه اِ جسمَ مَهَم، وَه ایمون اَر کُر خداءَ مَهَم گه مِه دوس داشدی ئو گیو ووژ اَرِه مِه داتی.
ئو اَرِه کُل کس باوژمِ در گه نشقَه رازی گه اِ دورَهل قدیم اَر تک خدای گه کُل چی خَلک کِردی پنهو مَنوئی، چَه بی.
ئو صُئل ئو سِلامتی خدا گه اژ هَر فیَمی بِلِنگتِرَ، دل ئو فگِرَلتون اِنوم مسیحْ عیسی حفظَ مِهِه.
گه یوئنَ اژ امیدی گه اِ آسمو اَرِه هُمِهئو هُیشتیَ مای، گه وِرِکار اِنوم کلوم حخیخت یانی انجیلتو شنَفتیَ،
اَرّ وَهگَرد مسیح وَه اصول ایی دنیاءَ مِردینونَ، اَرِهچَه اِجور کسَلی گه هَماری هَنی هِن ایی دنیانَ، مچینونِ گِرد حکمَل اَوَه، حکمَلی گه موشی:
هَراَ مسیحَ گه کُل گنجَل حکمت ئو شناخت خدا اِنوم او پنهونَ.
وخدی مسیح گه زِنِهی هُمِئَه ظاهر بو، اَسَه هُمِهیش وَهگَرد او اِنوم جِلال ظاهرَ موئینو.
اِسَه اوءَ مَتونی اونَلی گه وَهسونگَ او مان اِرَه تک خدا، کامل نجاد دِ. اَرِیَگه هَر زِنیَ تاگَه شِفاعتو کِ.
بلکِم اِنوم اَ اِنسونی بوءَ گه ها نوم قلبتوناِر ئو نِماو بوئینینی، وَه رنگینی اَژبِننَچیئِنی روح مِلوم ئو آرومی، گه ایی رنگینیَ اِ وَر چیَم خدا فِرَه اَرزشد دیری.
هُنَ باقی عمِر اِنوم جسم، اَرِه اَنجوم دائِن خواس خدا زِنِهیَ مِهِه، نه اَرِه هُواوهوسَل بشری.
اِاِ عزیزَل، اِسگَه آیلَل خدایمو، مِنتائای اَ چیئَه گه میا بوئیمو حالامی دیار نوئیَ، مِنتائای مَذانیمو وخدی گه او ظاهر بو، موئیمون اِجور او، اَرِیَگه او هَراَ جورَ گه هَس، موئینیمو.
«اَوَه گه گوش دیری بشتوئی گه روحِ خدا چَه موشیَ کلیسائَل. هر کی فائق بای، قِری اژ اَ ’مَنّا‘ قائمکَریا میَمیئون ئو بَرد اِسبیای میَمیئون گه نُم تازهی نُیسیاسی اَررُی، نُمی گه هُیچکس نِمَذانتی مَر کسی گه مَسینِتی.