2 قِیلی اژ پیلِهَه گه ژِنِهِهیشی اَژی خَوَر داشد، گِلاداتی ئو فَخَد یِه بیَر اَژی آوِرد نا اَر وَر پال رسولَل.
هر کاری مَهَن اَرِه یَسَ گه مردِم بوئینِنو: کیف دوعا اَر بال ووژو کَلِنگتِر ئو دامو چوخالو پیَنتِرا مَهَن.
او یَه وِتی نه وَه خاطر دلسوزی اَرِه ژارَل، بلکِم اَرِیَگه دُز بی؛ ژاژ خرجِبَرج اَر تک بیتی ئو اژ پیلَلی گه مَنیائون اَر تک، مُئزیاتی.
اونَلی گه ایمونو آوِردوئی کُل وَهگَرد یَک بین ئو اِ کُل چی هُمبیَر بین.
زَمی کِشتی گه داشدی، فِروتی ئو پیل آوِرد نا اَر وَر پا رسولَل.
مِنتائای پیای گه نُم حَنانیا بیتی وَهگَرد ژِنِهِه سَفیرَه یِه مِلکی فِروتی،
پطرس وِتون: «حَنانیا، اَرّا هُیشتِت شِطو دلِت پِرا کِ، گه دِرو بوشینَ روحالقدس ئو قِیلی اژ پیل زمینِهَه اَرِه ووژِت هیزدِین؟
پطرس پِرسی اَژی: «بوشئونِم بوئینِم یانی ایی زمینتونَ هَر وَه ایی نَسَخَ فِروتیَ؟» سَفیرَه جوواوا داتی: «اَاَ، هَر وَه ایی نَسَخَ.»
اژ حرصی گه اژ خودخواهیَ یا قُراتی هُیچ کاری نَهَن بلکِم وَه تاواضی باقی اژ ووژتو بیتِر بِذانِن.
اَرِیَگه پیلدوسی ریشی کُلِ جور گَنیَ، وَه خاطر هَر ایی طَما پیلَسَ گه بِری اژ رئی ایمون اِرهاتِنَ، دردَل فِرِهئونی کِردیَسَ گیژ ووژونا ئو زیَمدارا بینَ.