2 گه وَهیِگِل دَنگی چُی هوفَه وا اژ آسمو هات ئو مالی گه اِنوم نیشتوئینی، سِرُسَر پِرا کِردی.
وَه یِگِل دسَه کَلِنگی اژ لشکرَل آسمو ظاهر بین گه وَهگَرد اَ فریشدَه، خدائو ستائشتَ مَهَرد ئو موئِتو:
وا هر جا بِیتی مَچو؛ دَنگَ مَشتوئینی، مِنتائای نِمَذانین اژ کوءَ مای ئو ویرِ کوءَ مَچو. هر کسیشی گه اژ روحِ خدا زاندَه بو، هُنَسَ.»
اَسَه، بِلاچَهلی اِجور بِلاچَهل آگِر دیارا داتی گه اژ یَک جیاآ بین ئو نیشت اَررُی هر کُم اژ اونَل.
وخدی گه ایی دَنگَ هیزگِرتی، ازداحام فِرِه جیَم بین، بِلُجوئیو هات، اَرِیَگه هَر کُم اَژینو مَشتَفتی گه اونَل دیرِن وَه زوئو ووژیا، قصَه مَهَن.
ئو دُما دوعا کِردِنو، اَ جاءَ گه جیَم بوئینی اَری، هاتِ رِکَه ئو کُلو پِرا بین اژ روحالقدس، ئو کلوم خدائونَ دلِجورَتا موئِت.
کَتِ در اَرِنو گه خِلمت اژ هُمَهئونَ مَهَرد نه ووژو، اَسَه گه اژ چیئَلی قصهئونَ مَهَرد گه اِسگَه اِبارَه اونَل اژ بشارتکَرَل انجیلَ مَشتوئینو، اژ اونَل گه وَهسونگَ روحِ خدا گه اژ آسمو کِلبیَ، بشارتَ میَنَ بینتو. جُجُ فِریشدَهلیش شوق سِیل کِردِن اَر ایی چیئِلَ دیرِن.